Aleksandr Aleksiejewicz Wurgaft
Aleksandr Aleksiejewicz Wurgaft (ros. Александр Алексеевич Вургафт), urodzony w 1905 roku w Odessie, zmarł 2 listopada 1947 roku w Wołogdzie. Był on funkcjonariuszem radzieckich organów bezpieczeństwa, a także generałem majorem służby intendenckiej. Pełnił funkcję szefa Głównego Zarządu Zaopatrzenia Wojskowego NKWD ZSRR w latach 1939–1941 oraz 1945–1946.
Życiorys
Pochodził z rodziny żydowskiej. W latach 1917–1918 uczęszczał do gimnazjum w Odessie. Od marca 1920 do listopada 1923 służył w Armii Czerwonej, a następnie w wojskach pogranicznych OGPU. W latach 1925–1928 był członkiem Komsomołu, a od sierpnia 1928 przynależał do WKP(b). Od sierpnia 1925 do sierpnia 1928 kształcił się w kawaleryjskiej szkole Armii Czerwonej w Twerze. W latach 1936–1939 studiował w Akademii Wojskowej im. Frunzego, a w 1936 roku uzyskał stopień kapitana, natomiast w 1938 roku został majorem.
Od 8 marca 1939 do 26 lutego 1941 pełnił rolę szefa Głównego Zarządu Zaopatrzenia Wojskowego NKWD ZSRR. Został mianowany kombrigiem 9 marca 1939, a 4 czerwca 1940 roku awansował na generała majora służby intendenckiej. W okresie od 26 lutego 1941 do 10 kwietnia 1945 był szefem Zarządu Zaopatrzenia Wojskowego NKWD ZSRR. Od 29 czerwca 1941 działał jako pełnomocnik grupy operacyjnej odpowiedzialnej za formowanie 15 Dywizji Piechoty NKWD. W latach 1945–1946 był zastępcą szefa Głównego Zarządu ds. Jeńców Wojennych i Internowanych NKWD ZSRR. Ponownie objął stanowisko szefa Głównego Zarządu Zaopatrzenia Wojskowego NKWD ZSRR od 10 kwietnia 1945 do 10 kwietnia 1946. Od 13 grudnia 1946 do swojej śmierci był szefem Zarządu Zaopatrzenia Wojsk MWD w okręgu wołogodzkim. Zakończył swoje życie przez samobójstwo.
Odznaczenia
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie – 8 marca 1944 i 3 listopada 1944)
- Order Kutuzowa II klasy (21 września 1945)
- Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie – 26 kwietnia 1940 i 14 kwietnia 1943)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (luty 1938)
- Odznaka „Zasłużony Funkcjonariusz NKWD” (6 stycznia 1944)
