Aleksander Jegorowicz Wrangel
Aleksander Jegorowicz Wrangel, znany również jako Alexander Frh. Wrangel (ros. Александр Егорович Врангель), urodził się 23 czerwca 1833 roku w Werino, w pobliżu Narwy, a zmarł 25 sierpnia 1915 roku w Dreźnie. Był to rosyjski prawnik, podróżnik, urzędnik konsularny i dyplomata, a także baron, kammerjunker, tajny radca i szambelan.
Wrangel pochodził z starego duńskiego rodu, który wywodził się od Tuki Wrange, dowódcy garnizonu Rewela z 1219 roku. W 1653 roku jego rodowi nadano tytuł szwedzkiego barona, który został potwierdzony przez Imperium Rosyjskie w 1865 roku. Jego narodziny miały miejsce w posiadłości Werino, a edukację rozpoczął w Korpusie Kadetów im. Aleksandra, a następnie ukończył Liceum im. Cara Aleksandra (Императорский Александровский лицей) w Petersburgu w latach 1847-1853. Po ukończeniu nauki pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości, gdzie pełnił funkcję pełnomocnika w sprawach cywilnych i karnych w Semipałatyńsku od 1855 roku. W tym okresie zaprzyjaźnił się z Fiodorem M. Dostojewskim.
Wrangel odbył liczne podróże naukowe, odwiedzając górski region Ałtaju, jezioro Issyk-kul oraz Ural. W 1857 roku powrócił do Petersburga, gdzie w tym samym roku podróżował do Niemiec, Szwajcarii i Włoch. Był również sekretarzem komendanta eskadry, która żeglowała wzdłuż wybrzeży wschodniej Azji i Chin. W swoim życiu odwiedził także Afrykę, Hongkong, Szanghaj oraz Hakodate, a także podróżował po rzece Amur i do Irkucka w 1859 roku.
Następnie Wrangel zajął się dyplomacją, pełniąc funkcję sekretarza konsulatu generalnego w Bukareszcie w latach 1861-1863 oraz zastępcy sekretarza poselstwa w Kopenhadze (1863-1866). Zarządzał także majątkiem Ruda-Belki w guberni mińskiej i był założycielem oraz prezesem banku handlowego w Mińsku. W 1874 roku odbył kolejną podróż do Niemiec i Włoch, a dwa lata później, w 1876 roku, wrócił do służby zagranicznej, gdzie pracował w Czarnogórze i we Włoszech. Był komisarzem pomocowym w Czarnogórze (1877) oraz Hercegowinie (1878), a także pełnił funkcję konsula generalnego w Gdańsku w latach 1879-1897. Następnie został ministrem-rezydentem (1897-1898) oraz posłem w Dreźnie (1898-1906). W 1912 roku opublikował książkę „Wspomnienia o Fiodorze Dostojewskim na Syberii. lata 1854-1856”.
W 1863 roku otrzymał tytuł kammer-junkra.
Jego syn, baron Nikołaj Aleksandrowicz (1863-1927), pełnił rolę adiutanta wielkiego księcia Michała Aleksandrowicza. Siostrzeniec, Piotr Wrangel (1878-1928), był generałem kawalerii i jednym z przywódców ruchu Białych podczas wojny domowej w Rosji.
Źródła
- Александр Егорович Врангель, 1833-1915
- Wrangel, Alexander Frh. v. (zu Ludenhof)
Bibliografia
Владимир Илляшевич, Марат Гайнуллин: Прибалтийцы на российской дипломатической службе, Тарбеинфo Tallinn 2005, 336 s., ISBN 9985-9512-5-5
