Aleksandr Charitonowicz Wostokow
Aleksandr Charitonowicz Wostokow (ros: Алекса́ндр Христофо́рович Восто́ков), znany również jako Alexander von Ostenek, urodził się 28 marca 1781 roku w Arensburgu (obecnie Kuressaare) w Estonii, a zmarł 20 lutego 1864 roku w Petersburgu. Był to rosyjski filolog oraz językoznawca, który odegrał kluczową rolę w rozwoju rosyjskiej slawistyki i rozpoczął badania nad językoznawstwem historyczno-porównawczym w Rosji.
Kariera naukowa
W 1841 roku Wostokow został członkiem Petersburskiej Akademii Nauk. Jest autorem wielu klasycznych prac z różnych dziedzin językoznawstwa, w tym:
- Opyt o russkom stichosloženii (1812) – praca dotycząca tonicznego charakteru wiersza rosyjskiego,
- Rassużdienije o sławianskom jazykie… (rękopis z 1820, wydanie z 1865) – w której, stosując metodę historyczno-porównawczą, wyjaśnił wymowę tzw. słowiańskich jusów (nosówek) oraz jerów,
- Opisanije russkich i slawianskich rukopisiej Rumiancowskogo muzieuma (1842) – praca, w której po raz pierwszy wyodrębnił różne redakcje tekstów starosłowiańskich (bułgarską, serbską, północnoruską i południoworuską).
Inne znaczące publikacje
Wśród innych istotnych prac Wostokowa znajdują się:
- Russkaja grammatika (1831),
- Słowar’ cerkowno-sławianskogo jazyka (tom 1-2, 1858-1861).
Wostokow wydał również z komentarzami i słownikiem najstarszy datowany zabytek staroruski, Ewangeliarz Ostromira (1843).
Przypisy
Bibliografia
KEL: ВОСТО́КОВ, Александр Христофорович. Краткая литературная энциклопедия (КЛЭ).. [dostęp 2012-08-05]. (ros.). Sprawdź autora: 1.
