Aleksandr Iwanowicz Woronin (ros. Александр Иванович Воронин, ur. 1908 w miejscowości Kożanka w guberni włodzimierskiej, zm. w marcu 1990 w Moskwie) był funkcjonariuszem radzieckich służb bezpieczeństwa oraz generałem porucznikiem.
Życiorys
W latach 1923-1924 uczęszczał do włodzimierskiej gubernialnej szkoły budownictwa radzieckiego i partyjnego. W okresie od czerwca 1926 do lutego 1927 pełnił funkcję instruktora w powiatowym komitecie Komsomołu, a następnie sekretarza komórki Komsomołu w zakładzie leśnym. Od lutego 1927 do marca 1928 oraz od kwietnia 1928 do lipca 1929 był przewodniczącym komitetu wykonawczego rady gminnej w guberni włodzimierskiej. W 1928 roku wstąpił do WKP(b). W latach 1929-1932 był zastępcą sekretarza oraz sekretarzem komórki i komitetu fabrycznego WKP(b) w Niżnym Nowogrodzie. Następnie, od kwietnia 1932 do stycznia 1937, kierował wydziałem agitacyjno-masowym i był sekretarzem komitetu WKP(b) w fabryce samochodów w Gorkim. W styczniu i lutym 1937 roku uczestniczył w kursach w Centralnej Szkole NKWD ZSRR, a potem pracował w centrali NKWD ZSRR w Moskwie jako asystent szefów wydziałów, osiągając stopień porucznika bezpieczeństwa państwowego 23 kwietnia 1937 roku.
Od 29 grudnia 1939 do 26 lutego 1941 zajmował stanowisko szefa Zarządu NKWD w obwodzie stalingradzkim (dzisiejszy obwód wołgogradzki), a 17 stycznia 1939 roku został mianowany majorem bezpieczeństwa państwowego. W okresie od 26 lutego do 31 lipca 1941 był szefem Zarządu NKGB obwodu stalingradzkiego, a następnie ponownie szefem Zarządu NKWD w tym samym obwodzie od 31 lipca 1941 do 7 maja 1943, gdzie odniósł poważne rany w bitwie pod Stalingradem. 2 lipca 1942 roku awansował na starszego majora bezpieczeństwa państwowego, a 14 lutego 1943 roku uzyskał tytuł komisarza bezpieczeństwa państwowego III rangi. Od 7 maja 1943 do 9 października 1944 ponownie kierował Zarządem NKGB obwodu stalingradzkiego, a od 9 października 1944 do 9 grudnia 1948 pełnił funkcję szefa Zarządu NKGB/MGB obwodu lwowskiego, zyskując stopień generała porucznika 9 lipca 1945 roku. W latach 1949-1953 był zastępcą ministra geologii ZSRR, a później szefem Wydziału VI Specjalnego MWD ZSRR (od 20 marca do 10 grudnia 1953). Od 10 grudnia 1953 do kwietnia 1954 był szefem Zarządu MWD w Kraju Krasnojarskim, a od 21 maja 1954 do 9 lipca 1958 kierował Zarządem KGB w tym regionie. Następnie, od 2 sierpnia 1958 do 6 marca 1959, pełnił rolę starszego doradcy KGB w Albanii, a od 6 marca 1959 do 10 marca 1961 był starszym konsultantem KGB w tym kraju. Od 8 czerwca 1961 do 18 sierpnia 1962 był szefem Zarządu KGB w obwodzie briańskim, a potem przeszedł do rezerwy. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR pierwszej kadencji.
Odznaczenia
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie – 20 września 1943 i 29 października 1948)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie – 1942 i 23 stycznia 1948)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (12 kwietnia 1985)
- Order Suworowa II klasy (8 marca 1944)
- Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie – 26 kwietnia 1940 i 5 listopada 1954)
- Order „Znak Honoru”
- Odznaka „Zasłużony Funkcjonariusz NKWD” (4 lutego 1942)
- Odznaka „Zasłużony Pracownik Bezpieczeństwa” (23 grudnia 1957)
- I 14 medali.
Bibliografia
