Aleksandr Winokurow (polityk)

Aleksandr Nikołajewicz Winokurow

(ros. Александр Николаевич Винокуров, ur. 9 sierpnia 1869 w Jekaterynosławiu, zm. 9 listopada 1944 w Moskwie) – rosyjski rewolucjonista, komunista, radziecki polityk, który pełnił funkcję przewodniczącego Sądu Najwyższego ZSRR w latach 1924-1938.

Życiorys

W latach 1888-1894 studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Moskiewskiego. Od 1893 roku był zaangażowany w ruch rewolucyjny w Rosji. Był jednym z założycieli organizacji socjaldemokratycznej w Jekaterynosławiu, co doprowadziło do jego aresztowania w 1895 roku i uwięzienia. W 1897 roku skazano go na zesłanie na Syberię, z którego powrócił w 1902 roku. Od 1898 roku był członkiem SDPRR, a po rozłamie w partii przeszedł do bolszewików. W latach 1902-1904 pracował jako lekarz w Kormie, a w latach 1905-1908 w Jekaterynburgu, później w Petersburgu. W 1917 roku objął stanowisko przewodniczącego Rady Kolegium Lekarzy, a od października 1917 roku był przewodniczącym Miejskiej Dumy Piotrogrodu oraz członkiem Kolegium Ludowego Komisariatu Pracy Rosyjskiej Republiki Radzieckiej. Od 20 marca 1918 do 4 listopada 1919 roku oraz ponownie od 16 kwietnia 1920 do 30 czerwca 1921 był ludowym komisarzem ubezpieczeń społecznych RFSRR. W latach 1921-1924 był członkiem Centralnej Komisji Walki z Głodem przy WCIK. Od stycznia 1924 do maja 1938 pełnił funkcję przewodniczącego Sądu Najwyższego ZSRR, a po tej dacie do swojej śmierci był szefem wydziału Ludowego Komisariatu Ochrony Zdrowia ZSRR. Otrzymał Order Czerwonego Sztandaru. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.