Aleksandr Aleksandrowicz Wawiłow (urodzony 27 maja 1922 roku w Kluksowie koło Rosławia, zmarł 12 października 1983 roku w Moskwie) był rosyjskim naukowcem, specjalizującym się w dziedzinie automatyki.
W 1939 roku ukończył liceum i rozpoczął studia na Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym (LETI, obecnie znanym jako Petersburski Uniwersytet Państwowy). W trakcie II wojny światowej służył w Armii Czerwonej. Po przerwaniu studiów w 1939 roku, zakończył je w 1950 roku, uzyskując tytuł inżyniera w dziedzinie automatyki i telemechaniki. W 1954 roku obronił pracę kandydacką, a od 1968 roku był doktorem w zakresie teorii automatyki. W latach 1954–1992 pracował na LETI, gdzie w 1956 roku uzyskał stanowisko docenta, a w 1969 roku profesora w dziedzinie automatyki. Pełnił funkcję kierownika Katedry Automatyki w Instytucie Elektrotechnicznym w Leningradzie, a w latach 1968-1983 był Rektorem tej instytucji. Wawiłow był autorem ponad 150 publikacji, w tym 11 książek i skryptów dotyczących analizy, syntezy oraz optymalizacji nieliniowych układów sterowania. Mentorem 26 doktorantów (prac kandydackich).
Był twórcą i współtwórcą 19 patentów. Posiadał doświadczenie jako recenzent doktoratów na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej. Był głównym organizatorem współpracy w zakresie wymiany naukowej, stażów doktorskich i podoktorskich, wymiany studentów oraz wykładów w Leningradzkim Instytucie Elektrotechnicznym z ówczesnym Wydziałem Elektrycznym i Wydziałem Elektroniki Politechniki Gdańskiej. W 1975 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej.
Zmarł w Moskwie i został pochowany na cmentarzu Serafimowskim.
Ordery i odznaczenia
- Order Wielkiej Wojny Ojczyźnianej
- Order „Rewolucji Październikowej”
- Order „Czerwony Sztandar Pracy”
- Medal „Za Odwagę”
Bibliografia
- Informator, skład osobowy w roku akademickim 1975/1976 wg stanu na dzień 1 XII 1975, Gdańsk 1976
- M. Gliński, J. Kukliński, Kronika Gdańska 997-2000, t. II 1945-2000, Gdańsk 2006
- Biogram uczonego
