Aleksandr Aleksandrowicz Turincew
Aleksandr Aleksandrowicz Turincew, ros. Александр Александрович Туринцев (data urodzenia: 15 kwietnia?/27 kwietnia 1896 w Puszkinie, zmarł 25 grudnia 1984 w Paryżu) był rosyjskim duchownym prawosławnym, a także pisarzem, poetą, publicystą, krytykiem literackim, śpiewakiem i tancerzem, a także działaczem społeczno-kulturalnym.
Życiorys
W 1914 roku zakończył naukę w gimnazjum we Włodzimierzu, po czym rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Moskwie. W czasie studiów zaczął pisać wiersze, które zostały opublikowane w 1915 roku w czasopiśmie literackim „Ogoniok”. W 1916 roku został powołany do armii rosyjskiej, gdzie służył jako podporucznik, a później porucznik w brygadzie artylerii. Po ukończeniu kursu wojskowego awansował na kapitana i kontynuował służbę w dywizjonie artylerii konnej. W 1918 roku pracował w Konsumenckim Związku Kooperacji we Włodzimierzu. W styczniu 1919 roku został zmobilizowany do wojsk bolszewickich, jednak w maju zdezerterował, dołączając do Armii Północno-Zachodniej gen. Nikołaja Judenicza. Na początku 1920 roku udał się do Polski, gdzie w czerwcu tego samego roku wstąpił do Rosyjskiej Ludowej Armii Ochotniczej pod dowództwem generała Stanisława Bułak-Bałachowicza. Po klęsce tej armii został internowany w obozie w Różanach, gdzie redagował gazetkę „Don”. Angażował się w działalność Ludowego Związku Obrony Ojczyzny i Wolności Boris Sawinkowa, pisząc artykuły do pisma „Za swobodu!”. Po uwolnieniu z obozu pracował w firmie transportowej, a także dorabiał jako tancerz i śpiewak. Został członkiem warszawskiej grupy poetyckiej „Tawierna poetow”. Wiosną 1922 roku wyjechał do Czechosłowacji, gdzie współtworzył grupę poetycką „Skit poetow”. W 1925 roku ukończył rosyjskie kursy prawnicze, a podczas nauki aktywnie działał w Związku Studentów Rosyjskich, redagując organ prasowy „Za czertoj” oraz w Stowarzyszeniu Rosyjskich Emigracyjnych Organizacji Studenckich. Od listopada 1925 roku był członkiem Związku Rosyjskich Pisarzy i Dziennikarzy w Czechosłowacji, kontynuując pisanie wierszy oraz publikując liczne artykuły i recenzje literackie w prasie emigracyjnej, takiej jak „Zapiski nabludatiela”, „Swoimi putiami”, „Studienczeskije gody”, „Opyt”, „Wiorsty”, „Wola Rossii”, „Dni”, „Poslednije nowosti”. W 1926 roku osiedlił się w Paryżu, gdzie pracował w atelier fotograficznym. Ukończył wyższą szkołę nauk społecznych, a w 1931 roku prawosławny instytut teologiczny. Śpiewał w chórze Monastyru Siergijewskiego, a od 1932 roku występował w Operze Rosyjskiej oraz w zespole wokalnym od 1934 roku. Promował idee głoszone przez teologa prawosławnego, ojca Siergieja Bułgakowa. W 1948 roku przyjął święcenia diakońskie, a w 1949 roku został wyświęcony na duchownego w Rosyjskiej Prawosławnej Cerkwi Patriarszej. Następnie pełnił funkcję zastępcy proboszcza, a od 1954 roku był proboszczem Monastyru Św. Trójcy w Paryżu. W latach 50. był sekretarzem Rady Eparchialnej, a w 1955 roku awansował na protojereja. W tym samym roku uczestniczył w zjeździe duchowieństwa Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Rosyjskiej Prawosławnej Cerkwi Patriarszej. W 1961 roku został proboszczem Soboru Św. Trójcy, a w 1966 roku uzyskał francuskie obywatelstwo. Do 1968 roku pełnił funkcję proboszcza Cerkwi Uspienskiej w Paryżu, gdzie wydawał pisma „Listok woskriesnogo cztienija” i „Cerkownyje biesiedy”. Napisał książkę pt. „Razjasnienije woskriesnych i prazdnicznych jewangielskich cztienij”. Wiele razy odwiedzał ZSRR, a jego biblioteka, licząca ponad 1,5 tys. publikacji, oraz osobiste archiwum zostały pośmiertnie przekazane do Rosji w 1999 roku.
Linki zewnętrzne
Chronologia życia Aleksandra Turincewa (jęz. rosyjski)
Bibliografia
Поэты пражского скита, 2005
