Aleksandr Ignatjewicz Tawancew
Aleksandr Ignatjewicz Tawancew, po rosyjsku Александр Игнатьевич Таванцев (urodzony 27 grudnia 1899 roku we wsi Krasiłowka w pobliżu Czernihowa, zmarł ?) był radzieckim wojskowym w stopniu pułkownika oraz propagandystą Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej. Pełnił funkcję szefa, a później zastępcy szefa oddziału przygotowania bojowego sztabu Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji w czasie II wojny światowej.
W 1919 roku został zmobilizowany do wojsk Białych na Syberii, gdzie rozpoczął swoją karierę jako młodszy oficer. W tym samym roku, jesienią, zdezerterował na stronę bolszewików. Od początku grudnia 1919 roku służył w 1 Semipałatyńskim Pułku Partyzanckim. W połowie września 1920 roku pełnił funkcję starszyny 22 Turkiestańskiego Pułku Strzeleckiego. W początkach września 1924 roku ukończył 4 taszkiencką szkołę wojskową imienia W. I. Lenina, po czym objął dowództwo plutonu w 12 Turkiestańskim Pułku Strzeleckim. Na początku marca 1925 roku został dowódcą kompanii pułku, a w kwietniu 1930 roku dodatkowo pełnił funkcję oficera politycznego kompanii. Od początku listopada 1930 roku kierował 29 Pułkiem Strzeleckim. W czerwcu 1931 roku ukończył wyższe kursy strzelecko-taktyczne dla kadr dowódczych Armii Czerwonej i został dowódcą batalionu 51 Iwano-Wozniesienskiego Pułku Strzeleckiego. W 1936 roku uzyskał awans na stopień majora, a pod koniec listopada 1938 roku został zastępcą dowódcy 50 Pułku Strzeleckiego. W połowie sierpnia 1939 roku objął dowództwo 723 Pułku Strzeleckiego. W 1940 roku awansował na pułkownika.
Na koniec grudnia 1941 roku został skierowany do dyspozycji Rady Wojennej Stalingradzkiego Okręgu Wojskowego, która mianowała go dowódcą 467 Dywizji Strzeleckiej. Otrzymał Order Czerwonego Sztandaru. Od końca kwietnia 1942 roku dowodził 266 Dywizją Strzelecką. W maju tego samego roku dostał się do niewoli niemieckiej, gdzie osadzono go w oflagu XIII-D w Hammelburgu, gdzie rozpoczął współpracę z Niemcami. Po kilku miesiącach przeniesiono go do stalagu III-A w Luckenwalde, gdzie przeszedł kurs dla propagandystów Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA). Latem 1943 roku dotarł do szkoły propagandystów ROA w Dabendorfie koło Berlina. Po jej ukończeniu został skierowany do inspektoratu generała Iwana A. Błagowieszczeńskiego. Od końca 1943 roku prowadził inspekcje pracy propagandystów ROA w obozach jenieckich dla czerwonoarmistów. Od listopada 1944 roku znajdował się w rezerwie oficerskiej sztabu Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. W grudniu 1944 roku objął stanowisko szefa przygotowania bojowego sztabu Sił Zbrojnych KONR. Pod koniec stycznia 1945 roku został usunięty z zajmowanego stanowiska i ponownie skierowany do rezerwy. W połowie lutego tego samego roku został zastępcą szefa przygotowania bojowego sztabu Sił Zbrojnych KONR.
W końcu kwietnia, podczas przemarszu Południowej Grupy Sił Zbrojnych KONR przez Czechy, został aresztowany przez kontrwywiad pod zarzutem próby nielegalnego przejścia na stronę zachodnich aliantów, jednak wkrótce został uwolniony. 9 maja, wraz z oddziałami „własowskimi”, poddał się Amerykanom, którzy następnie przekazali go Sowietom. Dalsze losy Tawancewa są nieznane.
Bibliografia
Kirył M. Aleksandrow, Oficerski korpus armii generała – lejtenta A. A. Własowa, 1944 – 1945, 2001
