Aleksandr Szotman

Aleksandr Wasiljewicz Szotman (ros. Алекса́ндр Васи́льевич Шо́тман, ur. 6 września 1880, zm. 30 października 1937 w Moskwie) był radzieckim politykiem oraz działaczem partyjnym.

Życiorys

Posiadał wykształcenie średnie i od 1899 roku angażował się w działalność SDPRR. W okresie od października do listopada 1913 roku był członkiem Komitetu Centralnego SDPRR(b), a od 1913 roku członkiem Rosyjskiego Biura KC SDPRR(b). W listopadzie 1913 roku został aresztowany, a następnie skazany na zesłanie na 3 lata do Kraju Narymskiego. Po rewolucji lutowej, 19 marca 1917 roku, został amnestionowany i dołączył do Tomskiego Komitetu SDPRR(b). Od czerwca 1917 roku był członkiem Piotrogrodzkiego Komitetu Okręgowego SDPRR(b), a od listopada 1917 roku pełnił funkcję zastępcy ludowego komisarza poczt i telegrafów RFSRR. Od grudnia 1917 do stycznia 1918 roku był deputowanym do Wszechrosyjskiego Zgromadzenia Ustawodawczego, a od maja 1918 do 1919 roku sekretarzem Prezydium Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej RFSRR.

Od 1919 do 2 marca 1920 roku był przewodniczącym Uralsko-Syberyjskiej Komisji Rady Pracy i Obrony RFSRR, a w 1920 roku przewodniczącym Syberyjskiego Sownarchozu. Od 1920 do 21 marca 1921 roku zasiadał w Kaukaskim Biurze KC RKP(b). Następnie, od 21 marca 1921 do 1922 roku, był członkiem Południowo-Wschodniego Biura KC RKP(b), a w latach 1921-1922 przewodniczył Południowo-Wschodnim Krajowym Obradom Ekonomicznym. W latach 1922-1923 kierował Obradami Ekonomicznymi Karelskiej Komuny Pracowniczej, a od lipca 1923 do 1924 roku był przewodniczącym Centralnego Komitetu Wykonawczego (CIK) Karelskiej ASRR.

Od 31 maja 1924 do 26 stycznia 1934 roku był członkiem Centralnej Komisji Kontrolnej RKP(b)/WKP(b), gdzie od 2 czerwca 1924 do 2 grudnia 1927 roku pełnił rolę zastępcy członka Prezydium tej komisji. W latach 1924-1926 przewodniczył zarządowi spółki akcyjnej „Radiopieriedacza”, a od 1926 roku był szefem Wydziału Kadr Prezydium Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej. Od 1928 roku pełnił funkcję dyrektora Moskiewskiej Rady Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej. W 1929 roku kierował grupą Ludowego Komisariatu Inspekcji Robotniczo-Chłopskiej ZSRR, a od 1930 roku był członkiem Komitetu ds. Kamczatki i Sachalinu przy Radzie Pracy i Obrony ZSRR. W latach 1931-1937 był pełnomocnikiem Prezydium WCIK do Spraw Specjalnych.

25 czerwca 1937 roku został aresztowany, a 29 października 1937 roku skazany na śmierć przez Wojskowe Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR z powodu oskarżeń o udział w antyradzieckiej organizacji terrorystycznej, po czym następnego dnia został rozstrzelany. 24 grudnia 1955 roku został pośmiertnie zrehabilitowany.