Aleksandr Gawriłowicz Skworcow, w języku rosyjskim Скворцов Александр Гаврилович (urodzony w 1903 roku w Kijowie, zmarły wiosną 1945 roku w Słowenii) był rosyjskim wojskowym, oficerem Rosyjskiego Korpusu Ochronnego, a później Ochotniczego Pułku SS „Wariag” w trakcie II wojny światowej.
Ukończył gimnazjum w Kijowie. Wziął udział w I wojnie światowej, służąc w oddziale gwardii. Po rewolucji październikowej w 1917 roku, wrócił do Kijowa. Na początku 1918 roku dołączył do wojsk Białych pod dowództwem generała Antona I. Denikina, gdzie służył w oddziale karabinów maszynowych lejbgwardii Pułku Kawalerii. W połowie listopada 1920 roku, razem z innymi wojskami Białymi, został ewakuowany z Krymu do Gallipoli. Po emigracji osiedlił się w Królestwie SHS, gdzie ukończył studia na Wydziale Technicznym Uniwersytetu w Belgradzie. Po zajęciu Jugosławii przez niemieckie wojska w kwietniu 1941 roku, wstąpił do nowo formowanego Rosyjskiego Korpusu Ochronnego. W pierwszej połowie 1942 roku przeszedł do tworzonego w Belgradzie Ochotniczego Pułku SS „Wariag”, gdzie został mianowany kapitanem. Na początku 1945 roku, podczas odwrotu pułku w kierunku Włoch, został ujęty przez jugosłowiańskich komunistycznych partyzantów i stracony.
Bibliografia
- Witalij W. Karawaszkin, Кто предавал Россию, 2008
