Aleksandr Sizow

Aleksandr Aleksandrowicz Sizow (ros. Алекса́ндр Алекса́ндрович Сизо́в, ur. 10 kwietnia 1913 w Archangielsku, zm. 26 grudnia 1972 w Leningradzie) był radzieckim politykiem oraz Bohaterem Pracy Socjalistycznej (1965).

Życiorys

W 1932 roku ukończył technikum budowlane, po czym został wysłany do Republiki Komi, nad rzekę Peczorę. Następnie pracował na budowach w Archangielsku oraz przy wznoszeniu fabryki samochodów w Gorkim (obecnie Niżny Nowogród). Wiosną 1942 roku został ewakuowany do Barnaułu. Od lipca 1942 roku służył w Armii Czerwonej jako dowódca plutonu kompanii saperów w 74 Samodzielnej Brygadzie Piechoty 6 Stalińskiego Ochotniczego Korpusu Sybiraków Frontu Kalinińskiego. W grudniu 1942 roku przystąpił do WKP(b), a w okresie od sierpnia 1943 do sierpnia 1944 pełnił obowiązki dowódcy plutonu w 97 Samodzielnym Batalionie Saperów 56 Dywizji Piechoty Gwardii 19 Stalińskiego Syberyjskiego Korpusu Piechoty Gwardii, uzyskując stopień młodszego porucznika. W sierpniu 1944 roku został organizatorem partyjnym w 97 Samodzielnym Batalionie Saperów tej samej dywizji, a w 1946 roku zdemobilizowano go z armii w stopniu kapitana.

Po wojnie pracował w truście budowlanym w Leningradzie, gdzie pełnił kolejno funkcje: szefa odcinka, szefa działu produkcyjno-technicznego, głównego inżyniera budowy nr 1, a w latach 1953-1955 był głównym inżynierem budowy nr 3. Później, od 1955 do 1960 roku, zarządzał budową nr 19, a między 1960 a 1962 rokiem był głównym inżynierem trustu „Gławleningradstroj”. W latach 1962-1966 pełnił funkcję szefa tego trustu, a następnie, od 6 sierpnia 1966 do końca życia, był przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Leningradzkiej Rady Miejskiej. Od 9 kwietnia 1971 roku do swojej śmierci był zastępcą członka KC KPZR oraz deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR VIII kadencji. W 1974 roku jedną z głównych ulic w Leningradzie nazwano Prospektem Sizowa, a w czerwcu 2013 roku na budynku przy tej ulicy odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą A. Sizowowi.