Aleksandr Pietrowicz Siłantjew (ros. Алекса́ндр Петро́вич Сила́нтьев, urodził się 23 sierpnia 1918 roku w Jekaterynburgu, zmarł 10 marca 1996 roku w Moskwie) był radzieckim dowódcą wojskowym, który w 1976 roku uzyskał tytuł marszałka lotnictwa oraz został uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego w 1941 roku.
Życiorys
Ukończył 7-klasową szkołę średnią, a w 1934 roku rozpoczął pracę jako mechanik w fabryce w Swierdłowsku. W 1935 roku został instruktorem szybowców, a od 1937 roku pełnił funkcję instruktora w lokalnym aeroklubie. W 1938 roku wstąpił do Armii Czerwonej, a w 1940 roku ukończył wojskową szkołę lotniczą w Stalingradzie (dzisiejszy Wołgograd). Służył w 153. niszczycielskim pułku lotniczym Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego, gdzie latał na myśliwcu I-153. Od 22 czerwca 1941 roku brał udział w walkach na froncie zachodnim, a w sierpniu 1941 roku został zastępcą dowódcy eskadry 160. pułku lotniczego, walcząc na Froncie Leningradzkim oraz Wołchowskim.
W trakcie jednej z bitew powietrznych, 29 października 1941 roku, zestrzelił dwa niemieckie bombowce Ju-88. Do grudnia 1941 roku wykonał 203 loty bojowe i dowodził w 23 bitwach, w których zniszczył 7 wrogich samolotów. Za te wybitne osiągnięcia został 17 grudnia 1941 roku odznaczony tytułem Bohatera ZSRR. 15 kwietnia 1942 roku, w trakcie zwycięskiej walki powietrznej, odniósł poważne rany. Od stycznia 1943 roku do końca wojny pełnił rolę instruktora lotniczego i nawigatora. W sumie, w trakcie wojny, wykonał 359 lotów bojowych oraz uczestniczył w 35 bitwach, zestrzeliwując osobiście 8 wrogich samolotów. W 1942 roku przystąpił do WKP(b). W 1950 roku ukończył Wojskową Akademię Lotniczą, a w 1957 roku Wyższą Akademię Wojskową im. K. Woroszyłowa. Pełnił funkcję dowódcy jednostek lotniczych oraz pracownika Głównego Sztabu Sił Powietrznych i Sztabu Generalnego Armii Radzieckiej. 19 lutego 1976 roku został mianowany marszałkiem lotnictwa. Od 1980 roku był wojskowym inspektorem-doradcą Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. Na emeryturze od maja 1992 roku. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Odznaczenia i nagrody
- Złota Gwiazda Bohatera ZSRR (1941)
- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie – 25 marca 1944 i 11 marca 1985)
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (2 czerwca 1945)
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy
- Nagroda Państwowa ZSRR (1977)
- Medal „Za Odwagę” (1 kwietnia 1942)
- Medal „Za obronę Leningradu” (1943)
- Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
- Order 9 września 1944 (Bułgaria)
- Inne medale.
Bibliografia
