Aleksandr Sierafimowicz
Aleksandr Sierafimowicz Sierafimowicz (ros. Алекса́ндр Серафи́мович Серафимо́вич), właściwie Aleksandr Sierafimowicz Popow (ros. Алекса́ндр Серафи́мович Попо́в; ur. 7 stycznia?/19 stycznia 1863 w miejscowości Niżnie-Kurmojarskaja w Obwodzie Wojska Dońskiego, zm. 19 stycznia 1949 w Moskwie) był rosyjskim i radzieckim pisarzem.
Był synem kozaka dońskiego, który był esaułem Wojska Dońskiego i służył w Polsce, gdzie Aleksandr Sierafimowicz spędził swoje dzieciństwo. Od 1873 roku mieszkał w miejscowości Ust’-Miedwiedickaja (obecnie Sierafimowicz), gdzie w 1883 roku ukończył gimnazjum. Następnie podjął studia na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Petersburskiego, gdzie związał się z ruchem rewolucyjnym oraz zapoznał się z marksizmem. Z powodu swojej działalności rewolucyjnej został aresztowany i zesłany do guberni archangielskiej, gdzie rozpoczął pisanie swojego pierwszego opowiadania, „Na ldinie”, które zostało opublikowane w 1899 roku w Russkich wiedomostach pod pseudonimem Sierafimowicz. Od 1902 roku mieszkał w Moskwie. Podczas I wojny światowej pełnił funkcję korespondenta wojennego w Russkich wiedomostiach. Poparł rewolucję październikową i w 1918 roku objął stanowisko kierownika działu literackiego gazety Izwiestija. W 1934 roku został członkiem Prezydium Zarządu Związku Pisarzy ZSRR.
Jego grób znajduje się na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.
Nagrody i odznaczenia
- Order Lenina (1933)
- Nagroda Stalinowska (1943)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
- Order „Znak Honoru”
- Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
