Aleksandr Sienatorow

Aleksandr Siergiejewicz Sienatorow

(ros. Александр Сергеевич Сенаторов; urodził się 25 września?/8 października 1912 roku we wsi Wyszelej, obecnie w obwodzie penzeńskim; zmarł 24 grudnia 1992 roku w Moskwie) – był radzieckim generałem porucznikiem lotnictwa oraz Bohaterem Związku Radzieckiego (1938).

Życiorys

Do 1929 roku ukończył 7 klas szkoły, a następnie kształcił się w szkole lotnictwa cywilnego w Penzie. Od grudnia 1930 roku rozpoczął służbę w Armii Czerwonej. W 1932 roku ukończył wojskową szkołę pilotów w Odessie, gdzie rozpoczął pracę jako pilot, młodszy lotnik oraz dowódca oddziału lotniczego w Siłach Powietrznych Białoruskiego Okręgu Wojskowego. Od maja 1937 do stycznia 1938 brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii jako dowódca samodzielnej eskadry, wykonując 105 lotów bojowych bombowcem. Po powrocie do ZSRR w maju 1938 roku został zastępcą dowódcy, a w czerwcu 1940 roku dowódcą Sił Powietrznych Samodzielnej Armii Dalekowschodniej. W sierpniu 1938 roku uczestniczył w walkach nad jeziorem Chasan. 23 sierpnia 1939 roku otrzymał stopień kombriga, a 4 czerwca 1940 roku awansował na generała majora lotnictwa. W 1939 roku ukończył kursy doskonalenia wyższej kadry dowódczej przy Akademii Sztabu Generalnego. Od marca do lipca 1942 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy Sił Powietrznych Frontu Dalekowschodniego, a od lipca 1942 do lutego 1945 roku był dowódcą 9 Armii Powietrznej. Od lutego do maja 1945 roku jako zastępca dowódcy 16 Armii Powietrznej ds. przysposobienia bojowego brał udział w operacjach wschodniopruskiej oraz berlińskiej. W 1948 roku ukończył Wyższą Akademię Wojskową im. Woroszyłowa i objął stanowisko zastępcy dowódcy 9 Armii Powietrznej/54 Armii Powietrznej Nadmorskiego Okręgu Wojskowego. Od kwietnia 1949 do lutego 1955 roku dowodził tą armią. 11 maja 1949 roku otrzymał stopień generała porucznika lotnictwa. W lutym 1955 roku został dowódcą Sił Powietrznych Taurydzkiego Okręgu Wojskowego, a od maja 1956 do lipca 1958 roku dowodził 26 Armią Powietrzną w Białoruskim Okręgu Wojskowym. Następnie został wysłany do Bułgarii jako starszy doradca dowódcy Sił Powietrznych i Obrony Przeciwlotniczej, a później jako główny doradca wojskowy Ministerstwa Obrony Ludowej Republiki Bułgarii (do października 1962). W maju 1963 roku zakończył swoją służbę wojskową.