Aleksandr Ignatiewicz Siediakin, po rosyjsku Александр Игнтьевич Седякин (urodzony 14/26 listopada 1893 w Petersburgu, zmarł 29 lipca 1938 w miejscu egzekucji Kommunarka pod Moskwą) był komandarmem II rangi w Armii Czerwonej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie podoficera długoterminowej służby armii carskiej i ukończył szkołę geodezyjną. Pracował jako mierniczy na Syberii. W 1913 roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Rolniczej. W 1914 roku został wcielony do wojska, a w kolejnym roku ukończył Irkucką Szkołę Oficerską. Jako uczestnik I wojny światowej pełnił funkcję inżyniera dywizjonu w stopniu sztabskapitana, walcząc na Froncie Północnym, gdzie dwukrotnie odniósł rany. Od 1917 roku był członkiem Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji i brał udział w organizacji Rad Robotniczych i Żołnierskich (RDRiŻ), stając na czele RDRiŻ pułku. W listopadzie 1917 roku został przewodniczącym Rady Komisarzy Armii, pełniąc praktycznie funkcję dowódcy Armii.
W trakcie wojny domowej w latach 1918-1920 dowodził 3 Samodzielną Woroneską Brygadą Strzelców, był pomocnikiem dowódcy 13 Armii, szefem sztabu Frontu Południowego oraz dowódcą 31 i 15 Niżeńskiej Brygady Strzelców.
Po zakończeniu wojny domowej został inspektorem piechoty w Piotrogrodzkim Okręgu Wojskowym (OW) i w 1921 roku brał udział w tłumieniu powstania marynarzy w Kronsztadzie, dowodząc Grupą Południową 7 Armii. W 1923 roku ukończył Wyższe Akademickie Kursy w Akademii RKKA i został dowódcą 5 Armii na Dalekim Wschodzie. Następnie dowodził wojskami Rejonu Karelskiego w Piotrogrodzkim OW, a później był dowódcą Nadwołżańskiego OW. Od końca 1927 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Zarządu Głównego Robotniczo–Chłopskiej Armii Czerwonej, a także był inspektorem piechoty i broni pancernej Armii Czerwonej. W latach 1931-1932 był komisarzem i komendantem Wojskowej Akademii Technicznej im. F. Dzierżyńskiego. W latach 1933-1936 sprawował funkcję zastępcy szefa sztabu Armii Czerwonej oraz inspektora wyższych szkół i akademii wojskowych. Od 1934 roku był członkiem Rady Wojskowej przy ludowym komisarzu obrony ZSRR, a od 1936 roku zajmował stanowisko szefa Zarządu Obrony Przeciwlotniczej Armii Czerwonej. Od lipca 1937 roku był dowódcą Obrony Przeciwlotniczej Bakińskiego OW.
W czasie Wielkiego terroru został aresztowany 2 grudnia 1937 roku przez NKWD pod zarzutem szpiegostwa oraz udziału w spisku wojskowym. 29 lipca 1938 roku Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR skazało go na śmierć. Został rozstrzelany w miejscu egzekucji Kommunarka pod Moskwą i pochowany tam anonimowo. Zrehabilitowano go 4 sierpnia 1956 roku.
Otrzymał dwukrotnie Order Czerwonego Sztandaru.
Bibliografia, literatura, linki
Wielka Encyklopedia Radziecka, t. XXIII, Moskwa 1976.
Седякин Александр Игнатьевич
