Aleksandr Dmitrijewicz Samarin
Aleksandr Dmitrijewicz Samarin, ros. Александр Дмитриевич Самарин (ur. 30 stycznia?/11 lutego 1868 w Moskwie, zm. 30 stycznia 1932 w Kostromie) – był rosyjskim politykiem, który pełnił funkcję oberprokuratora Świątobliwego Synodu Rządzącego w 1915 roku.
Życiorys
Samarin pochodził z rodziny szlacheckiej i dysponował znacznym majątkiem ziemskim w guberni moskiewskiej. Ukończył studia na wydziale historyczno-filologicznym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1899 roku został marszałkiem szlachty ujezdu bogorodskiego, a w 1900 roku uzyskał tytuł kamerjunkra, który w 1906 roku zmienił na kamergera. W 1908 roku otrzymał stopień rzeczywistego radcy stanu i został marszałkiem szlachty guberni moskiewskiej. W 1912 roku wszedł w skład Rady Państwa Imperium Rosyjskiego, zachowując równocześnie urząd marszałka szlachty. W 1915 roku objął stanowisko oberprokuratora Świątobliwego Synodu Rządzącego. Reprezentował poglądy konserwatywne i był znanym publicystą cerkiewnym, polemizując m.in. z Władimirem Sołowjowem. Jeszcze w tym samym roku, we wrześniu, został usunięty z zajmowanego stanowiska z powodu niechęci ze strony carycy Aleksandry Fiodorowny, gdyż Samarin był zdecydowanym krytykiem działalności Rasputina.
W czerwcu 1917 roku uczestniczył w zjeździe duchowieństwa i świeckich eparchii moskiewskiej, który miał na celu wybór nowego metropolity moskiewskiego po usunięciu Makarego. Choć nie był wyświęcony na kapłana, został zgłoszony jako kandydat na ten urząd i otrzymał 303 głosy z 800. Jego poparcie wynikało z wcześniejszej krytyki Rasputina oraz z pogłosków, że był osobą bliską carowi Mikołajowi II, z którym spotkał się w 1915 roku w kwaterze głównej w Mohylewie. Ostatecznie metropolitą został jednak dotychczasowy arcybiskup wileński i litewski Tichon, który uzyskał jednogłośne poparcie delegatów duchowieństwa.
Brał również udział w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917–1918 jako delegat świeckich. Choć ponownie, mimo braku święceń kapłańskich, zyskał część głosów w wyborach na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi, nie były to jednak głosy decydujące.
Po przejęciu władzy przez bolszewików był wielokrotnie aresztowany.
