Aleksandr Nikołajewicz Saburow (ros. Алекса́ндр Никола́евич Сабу́ров; urodzony 19 lipca?/1 sierpnia 1908, zmarł 15 kwietnia 1974 w Moskwie) był generałem majorem oraz bohaterem Związku Radzieckiego.
Życiorys
W latach 1922–1927 pracował jako robotnik budowlany, a następnie pełnił funkcję przewodniczącego kołchozu.
W 1931 roku wstąpił do Armii Czerwonej. Rok później został członkiem partii komunistycznej. Od 1938 roku działał w strukturach NKWD. Od października 1941 roku był dowódcą radzieckiego oddziału partyzanckiego, a później także zgrupowania partyzanckiego, w skład którego wchodziło kilkuset polskich partyzantów.
Po zakończeniu II wojny światowej napisał dwie książki. Pierwsza z nich, zatytułowana Za linijej fronta, została opublikowana w 1955 roku. Druga, U druziej odni dorogi, ukazała się w 1963 roku.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order Suworowa II klasy
- Order Bohdana Chmielnickiego I i II klasy
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie)
- Order Czerwonej Gwiazdy
Przypisy
Bibliografia
Mieczysław Juchniewicz, Polacy w radzieckim ruchu partyzanckim 1941-1944, Warszawa 1973.
Praca zbiorowa: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: MON, 1975.
