Aleksander Iwanowicz Rumiancew
Aleksander Iwanowicz Rumiancew (ros. Александр Иванович Румянцев, ur. 1677, zm. 4 marca 1749) był rosyjskim feldmarszałkiem oraz doradcą Piotra I Wielkiego, a także ojcem feldmarszałka Piotra Aleksandrowicza.
Rumiancew pochodził z rodziny, której pochodzenie było słabo udokumentowane przed XVII wiekiem, jednak później twierdzono, że wywodzi się ona z XIV wieku. W 1704 roku wstąpił do Pułku Preobrażeńskiego. Brał udział w wojnie północnej, w tym w bitwie pod Połtawą. Jako jeden z strażników Piotra I, zwrócił jego uwagę dzięki swojej „inteligentnej twarzy”. Wkrótce potem został osobistym służącym cara, a następnie polecony Piotrowi Szafirowi oraz Piotrowi Tołstojowi. Pod ich komendą zrealizował misję schwytania hetmana Pawło Połubotoka oraz odbył liczne misje dyplomatyczne w Stambule i Persji.
W 1720 roku ożenił się z Marią (1699-1789), córką księcia Andrieja Matwiejewa i przyjaciółką cara.
Po objęciu tronu przez carycę Elżbietę w 1741 roku, Rumiancew został mianowany księciem oraz gubernatorem Małorusi (Ukrainy). W 1743 roku pełnił rolę głównego negocjatora pokoju ze Szwecją w Åbo.
Miał syna, Piotra Aleksandrowicza, oraz córkę, Darię.
Zmarł 4 marca 1749 roku.
Bibliografia
Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary
