Aleksandr Pietrowicz Rudakow
Aleksandr Pietrowicz Rudakow (ros. Алекса́ндр Петро́вич Рудако́в, ur. 11 września 1910 w Połogach, zm. 10 lipca 1966 w Moskwie) był radzieckim działaczem partyjnym, który pełnił funkcję członka oraz sekretarza KC KPZR w latach 1962-1966.
Urodził się w guberni jekaterynosławskiej, a od 1927 roku pracował jako górnik w Zagłębiu Donieckim. W 1931 roku wstąpił do WKP(b), a sześć lat później ukończył studia na Instytucie Górniczym w Leningradzie. Od 1936 roku był aktywnym członkiem Komsomołu w Ukraińskiej SRR, a od 1938 roku pełnił funkcję pełnomocnika, a później zastępcy kierownika, a następnie kierownika wydziału przemysłu węglowego KP(b)U, którą sprawował do 1942 roku. W latach 1942-1944 pracował w aparacie KC WKP(b) w Moskwie, a następnie powrócił do aparatu KC KP(b)U w Kijowie. W latach 1944-1948 był zastępcą sekretarza KC KP(b)U ds. przemysłu węglowego oraz kierownikiem wydziału przemysłu węglowego KC KP(b)U. W okresie 1948-1953 pełnił funkcję kierownika wydziału przemysłu ciężkiego KP(b)U.
Od 28 stycznia 1949 do 23 września 1952 roku był kandydatem na członka, a od 27 września 1952 do 17 stycznia 1956 roku był członkiem KC KP(b)U oraz Komunistycznej Partii Ukrainy (KPU). W latach 1953-1954 kierował wydziałem organów partyjnych, związkowych i komsomolskich KC KPU, a od 1954 do listopada 1962 roku był kierownikiem wydziału przemysłu ciężkiego KC KPZR. Od 25 lutego 1956 do 23 listopada 1962 roku był kandydatem na członka, a od 23 listopada 1962 do swojej śmierci członkiem i sekretarzem KC KPZR. W latach 23 listopada 1962 – 16 listopada 1964 pełnił funkcję przewodniczącego Biura KC KPZR ds. przemysłu i budownictwa, a od tego czasu aż do śmierci był kierownikiem wydziału przemysłu ciężkiego KC KPZR. Był również deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR w 6 i 7 kadencji. Otrzymał dwa Ordery Lenina. Został pochowany na Placu Czerwonym przy ścianie kremlowskiej.
