Aleksandr Rodimcew

Aleksandr Iljicz Rodimcew

Aleksandr Iljicz Rodimcew (ros. Александр Ильич Родимцев; ur. 23 lutego?/8 marca 1905 w Szarłyku, zm. 13 kwietnia 1977 w Moskwie) był radzieckim dowódcą wojskowym, generałem pułkownikiem oraz dwukrotnym Bohaterem Związku Radzieckiego (w latach 1937 i 1945).

Życiorys

W 1927 roku rozpoczął służbę w Armii Czerwonej. W latach 1936–1937 brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej, walcząc po stronie Republiki, gdzie stał się jednym z kluczowych radzieckich oficerów. W 1941 roku dowodził brygadą powietrznodesantową, która miała na celu działania na granicy z Rumunią. W trakcie II wojny światowej odegrał istotną rolę w bitwie stalingradzkiej, co przyniosło mu drugi tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Dowodził 13 Gwardyjską Dywizją Strzelecką, która otrzymała prawie samobójcze zadanie obrony przed Niemcami w rejonie Kurhanu Mamaja i rzeki Carycy. Rodimcew cieszył się dużą popularnością wśród swoich żołnierzy, a jego odwaga była powszechnie znana.

W 1943 roku, po zakończeniu bitwy pod Stalingradem, stanął na czele 32 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego, który obejmował 13. i 66 Gwardyjską Dywizję Strzelecką oraz 6 Gwardyjską Dywizję Powietrznodesantową. 32 Korpus był częścią 5. Gwardyjskiej Armii, która działała w ramach Frontu Stepowego, dowodzonego przez marszałka Iwana Koniewa. Rodimcew poprowadził swój korpus do walki pod Kurskiem, a następnie uczestniczył w działaniach na Froncie Woroneskim oraz 2 i 1 Ukraińskim. Brał udział w takich bitwach jak: bitwa o Dniepr, operacja znamiejska, kirowohradzka, lwowsko-sandomierska, wiślańsko-odrzańska, dolnośląska, berlińska i praska. Pod jego dowództwem korpus zdobył Busko-Zdrój, Wodzisław i Pińczów, a 17 stycznia 1945 roku wyróżnił się podczas zajmowania Częstochowy. 21 stycznia 1945 roku opanował Kreuzburg (obecnie Kluczbork). W nocy z 24 na 25 stycznia 1945 roku dotarł do Odry, a następnie zajął Brzeg i Oławę.

Po wojnie pełnił funkcję zastępcy dowódcy Wschodniosyberyjskiego i Północnego Okręgu Wojskowego. W latach 1953–1956 był attaché wojskowym w Albanii oraz doradcą albańskiego ministra obrony.

Awanse

  • generał major – 21 maja 1942;
  • generał porucznik – 17 stycznia 1944;
  • generał pułkownik – 9 maja 1961.

Odznaczenia

  • Medal Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego – dwukrotnie (22 października 1937, 22 czerwca 1945);
  • Order Lenina – trzykrotnie;
  • Order Rewolucji Październikowej;
  • Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie;
  • Order Bohdana Chmielnickiego I klasy;
  • Order Suworowa II klasy – dwukrotnie;
  • Order Kutuzowa II klasy;
  • Order Czerwonej Gwiazdy – dwukrotnie;
  • Medal 100-lecia urodzin Lenina;
  • Medal „Za obronę Stalingradu”;
  • Medal „Za obronę Kijowa”;
  • Medal „Za wyzwolenie Pragi”;
  • Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”;
  • Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”;
  • Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”;
  • Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”;
  • Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”;
  • Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”;
  • Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”;
  • Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”;
  • I inne.

Przypisy

Bibliografia

  • Bolesław B. Potyrała, Władysław W. Szlufik, Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923. Brak numerów stron w książce;
  • Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975;
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, t. II, Wyd. MON, Warszawa 1971;
  • (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, Moskwa;
  • (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 22, s. 161, Moskwa 1969-1978;
  • (ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986;
  • (ros.) Родимцев Александр Ильич – Проект ХРОНОС.
Przeczytaj u przyjaciół: