Aleksandr Iwanowicz Putilin
Aleksandr Iwanowicz Putilin, ros. Александр Иванович Путилин (data urodzin nieznana, zmarł 10 kwietnia 1961 roku w Los Angeles lub San Francisco) – był rosyjskim wojskowym, który pełnił funkcję kapitana oraz dowódcy oddziału gospodarczego w komendanturze szkoły propagandystów ROA. Później był oficerem w oddziale zaopatrzenia materialno-technicznego sztabu Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji podczas II wojny światowej.
W 1916 roku ukończył korpus morski. Brał udział w I wojnie światowej, osiągając stopień miczmana. W 1918 roku dołączył do nowo formowanych wojsk Białych pod dowództwem generała Antona I. Denikina. W 1919 roku awansował na starszego flag-officera w sztabie Flotylli Kaspijskiej. Po jej odwrocie do irańskiego portu Enzeli, gdzie została internowana, udał się do Baku, a następnie powrócił do wojsk Białych. Jako porucznik służył w 1 Dnieprowskim Oddziale Rzecznym. W połowie listopada 1920 roku, razem z wojskami Białych, został ewakuowany z Krymu do Bizerty. W kwietniu 1922 roku osiedlił się w Królestwie SHS. W 1930 roku przeniósł się do Paryża.
Po ataku niemieckich sił na ZSRR 22 czerwca 1941 roku, podjął współpracę z Niemcami, wstępując do Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA), gdzie uzyskał stopień kapitana. W lutym 1943 roku został dowódcą oddziału gospodarczego w komendanturze szkoły propagandystów ROA w Dabendorfie pod Berlinem. Od jesieni 1944 roku pełnił rolę inspektora ds. kwaterunków w oddziale zaopatrzenia materialno-technicznego sztabu Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. Według niektórych źródeł, na początku 1945 roku dowodził jednym z batalionów piechoty. Po zakończeniu wojny emigrował do USA.
Bibliografia
- Siergiej W. Wołkow, Офицеры флота и морского ведомства: Опыт мартиролога, 2004
- Nikita A. Kuzniecow, Русский флот на чужбине, 2009
