Aleksandr Giennadiewicz Pumane
Aleksandr Giennadiewicz Pumane, po rosyjsku Александр Геннадьевич Пуманэ, urodził się 15 lutego 1966 roku w Puszkinie, a zmarł 19 września 2004 roku w Moskwie. Był oficerem rosyjskiej marynarki wojennej, który zmarł w wyniku obrażeń odniesionych podczas śledztwa prowadzonego przez moskiewskich milicjantów. Pumane był podejrzewany o planowanie zamachu terrorystycznego w stolicy Rosji.
Życiorys
W 1989 roku Pumane ukończył Bakińską Szkołę Marynarki Wojennej im. Kirowa. Jako kapitan marynarki drugiej rangi pełnił funkcję nawigatora w 3. Flotylli Okrętów Podwodnych. W 2000 roku przeszedł na emeryturę i osiedlił się w Petersburgu (choć niektóre źródła podają, że w Moskwie).
Niektóre źródła sugerują, że mógł być związany z przestępczą grupą znaną jako „Kingiseppska” (nazwa pochodzi od miasta Kingisepp).
18 września 2004 roku został aresztowany w Moskwie. W jego samochodzie znaleziono dwie miny MON-50 z elektrodetonatorami, blok trotylu ważący 200 gramów, elektryczny układ sterowania oraz dwudziestolitrowy kanister z łatwopalną cieczą. Zgodnie z jedną z hipotez, Pumane miał dostarczyć samochód pod Panoramę Borodińską na zlecenie czeczeńskich terrorystów, którzy planowali zamach na jednego z wysokich urzędników państwowych. Z innej wersji wynika, że jego celem był jeden z przestępczych liderów rosyjskiego podziemia.
Pumane został przekazany do 83. wydziału milicji w Moskwie. Jego zatrzymanie oraz późniejsze przesłuchanie przebiegły w sposób naruszający wiele regulacji i instrukcji, a zatrzymany został brutalnie pobity. Po kilku godzinach trafił do Instytutu im. Sklifosowskiego, gdzie zmarł w wyniku odniesionych obrażeń.
29 marca 2006 roku, Presnienski sąd w Moskwie uznał byłego naczelnika 83 OWD, majora milicji Andrieja Semigina oraz kapitana milicji Josifa Smereku (dyżurnego w nocy zatrzymania Pumane) za winnych zaniedbań, które doprowadziły do jego śmierci. W związku z tym rozpoczęto poszukiwania majora RUBOP, Wiaczesława Duszenki, który według ustaleń śledztwa bił Pumane po jego aresztowaniu.
Wiele aspektów sprawy Pumane pozostaje do dziś niewyjaśnionych, co prowadzi do spekulacji dziennikarskich na temat jego roli w ewentualnym zamachu oraz potencjalnych związków z służbami specjalnymi. Wcześniej kwestionowano tożsamość zwłok, które nie zostały rozpoznane przez jego żonę, jednak badania DNA zlecone przez prokuraturę potwierdziły ich identyfikację.
Bibliografia
- Tajemnicza śmierć domniemanego terrorysty. Wirtualna Polska. Ostatni dostęp: 2012-01
- Zamach na Putina w Moskwie? Wirtualna Polska. Ostatni dostęp: 2012-01
- „Андрей Семигин и Иосиф Смерека осуждены, тогда как сам убийца Пуменэ не найден” — gazeta „Труд” z 29 marca 2006;
- „История смерти Александра Пуманэ” — Газета.Ru z 6 marca 2006;
- Виктор Ткачев. „Пуманэ не был террористом?” — gazeta „Новые Известия” z 21 października 2004;
- „Газета”: Пуманэ могли убить jego сообщники. — Грани.Ру z 11 października 2004;
- „Москву хотел взорвать подводник из Питера” — gazeta „Известия” z 21 września 2004;
- „Кого собирался взорвать Александр Пуманэ?” — Страна.Ru z 20 września 2004.
- O domniemanym członkostwie Pumane w Interpolu. Kommersant z 2004. Ostatni dostęp: 2012-01. kommersant.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
Linki zewnętrzne
- O domniemanym spreparowaniu dowodów w sprawie Pumane. Kommersant z 2004. Ostatni dostęp: 2012-01
- Jedna z wersji udziału służb specjalnych Rosji w spreparowaniu zamachu Pumane. Ostatni dostęp: 2012-01
