Aleksandr Władimirowicz Powietkin
Aleksandr Władimirowicz Powietkin, w języku rosyjskim Александр Владимирович Поветкин, urodził się 2 września 1979 roku w Kursku. Jest to rosyjski kick-boxer oraz bokser, który zdobył wiele tytułów, w tym tytuł mistrza Rosji, mistrza Europy (2002, 2004), mistrza świata (2003) oraz złoty medal olimpijski (2004) w boksie amatorskim w wadze ciężkiej. Od 2005 roku występuje jako zawodowy pięściarz w wadze ciężkiej, a w latach 2011-2013 był mistrzem świata federacji World Boxing Association.
Sportowa kariera
Treningi bokserskie rozpoczął w wieku 13 lat. W 1995 roku zdobył tytuł mistrza Rosji w kategorii młodzików, a dwa lata później również w kategorii juniorów. Na początku kariery odnosił również sukcesy w kick-boxingu.
Kick-boxing
W 1997 roku Powietkin zdobył tytuł mistrza świata juniorów (do lat 19) w Moskwie. Dwa lata później w Caorle we Włoszech zdobył amatorskie mistrzostwo świata WAKO w formule full contact w wadze superciężkiej. W 2000 roku w Nikozji zdobył tytuł mistrza Europy zawodowców.
Boks amatorski
W 2000 roku zrezygnował z kick-boxingu, aby skupić się na boksie. W tym samym roku zdobył mistrzostwo Rosji w wadze ciężkiej (do 91 kg) w Samarze. W 2001 roku przeszedł do wagi superciężkiej, gdzie również zdobył tytuł mistrza kraju (Saratów 2001).
W 2001 roku zadebiutował na mistrzostwach świata, jednak odpadł w ćwierćfinale, przegrywając na punkty z Ukraińcem Ołeksijem Mazikinem. Porażkę tę wynagrodził sobie trzy miesiące później, zdobywając złoty medal na Igrzyskach Dobrej Woli w Brisbane.
W maju 2002 roku obronił tytuł mistrza Rosji (Rostów 2002), a w czerwcu zdobył mistrzostwo Europy (Perm 2002), pokonując w finale Roberto Cammarelle (20:16). W październiku tego samego roku triumfował na prestiżowym Turnieju im. Feliksa Stamma w Warszawie, gdzie został uznany najlepszym pięściarzem turnieju. Sezon zakończył zdobyciem absolutnego mistrzostwa Rosji, wygrywając we Władywostoku z Aleksiejem Lezinem, byłym mistrzem świata i trzykrotnym mistrzem Europy w wadze superciężkiej. Lezin wziął rewanż na Powietkinie rok później, pokonując go w finale mistrzostw Rosji. W następnym miesiącu Powietkin zdobył tytuł mistrza świata (Bangkok 2003), wygrywając na punkty (29:27) w zaciętej walce finałowej z Kubańczykiem Pedro Carriónem.
W lutym 2004 roku obronił tytuł mistrza Europy (Pula 2004), ponownie pokonując w finale na punkty Cammarelle (30:26). W sierpniu odniósł największy sukces w swojej amatorskiej karierze, wygrywając turniej olimpijski w Atenach, gdzie pokonał kolejno:
- Sergeja Rożnowa (Bułgaria) – RSC 4,
- Muchtarchana Dyldäbekowa (Kazachstan) – PTS (31:15),
- Roberto Cammarelle (Włochy) – PTS (31:19),
- Muhammada Alego (Egipt) – walkower (kontuzja ręki Egipcjanina).
Po igrzyskach przeszedł na zawodowstwo. Jego bilans walk amatorskich to 125 zwycięstw i 7 porażek.
Boks zawodowy
W 2005 roku podpisał kontrakt z niemiecką grupą promotorską Sauerland Events i w czerwcu zadebiutował na zawodowym ringu, nokautując w Kempten (Allgäu) Muhammeda Ali Durmaza (ówczesny bilans 2-2-0). Następnie wygrał 12 kolejnych walk z rzędu (w tym 9 przed czasem), co w 2007 roku zaowocowało zaproszeniem do 4-osobowego turnieju eliminacyjnego, mającego na celu wyłonienie pretendenta do tytułu mistrza świata IBF, którego posiadaczem był Wołodymyr Kłyczko. W półfinale Powietkin pokonał przez TKO w 11. rundzie byłego mistrza świata IBF i WBO Chrisa Byrda (40-3-1), a w finale zmierzył się z niepokonanym Eddiem Chambersem (30-0-0). Walka odbyła się w styczniu 2008 roku w Berlinie, gdzie Rosjanin wygrał na punkty (117:111, 119:109, 116:112). Zaplanowany na grudzień pojedynek z Kłyczką został jednak odwołany z powodu kontuzji Powietkina.
Po 9-miesięcznej przerwie, spowodowanej rehabilitacją, Powietkin powrócił na ring, pokonując mistrza Igrzysk Panamerykańskich 2003, Jasona Estradę (15-1-0) w Düsseldorfie przez jednogłośną decyzję sędziów.
W marcu 2010 roku wygrał przez TKO w 5. rundzie z Meksykaninem Javierem Morą (22-5-1), co przywróciło mu pozycję pretendenta numer 1 do tytułów IBF i WBO Wołodymyra Kłyczki (54-3-0). Do walki miało dojść we wrześniu, ale pod koniec lipca Rosjanin ponownie się z niej wycofał, co spowodowało, że IBF i WBO wyznaczyły do pojedynku Samuela Petera, a Powietkina przesunęły poza pierwszą dziesiątkę rankingu pretendentów.
18 grudnia 2010 roku Powietkin wygrał jednogłośnie na punkty z zawodowym mistrzem USA organizacji NABA, Nicolaiem Firthą (19-7-1). W 5. rundzie doznał złamania nadgarstka prawej ręki i do końca walki musiał boksować głównie lewą ręką.
27 sierpnia 2011 roku zdobył mistrzostwo świata WBA (nieobsadzone po tym, jak Wołodymyr Kłyczko został awansowany na tzw. „superczempiona”), pokonując w Erfurcie Rusłana Czagajewa (27-1-1) przez jednogłośną decyzję (117:113, 117:113, 116:112). 25 lutego 2012 roku obronił tytuł, wygrywając po zaciętej walce przez kontrowersyjną decyzję sędziów (w stosunku dwa do remisu) z mistrzem WBO wagi junior ciężkiej Marco Huckiem. W kolejnych obronach Rosjanin szybko pokonał Hasima Rahmana (29 września 2012) oraz Andrzeja Wawrzyka (17 maja 2013), co pozwoliło mu ponownie uzyskać prawo do walki z Wołodymyrem Kłyczką (60-3-0).
W lutym 2014 roku Powietkin podpisał kontrakt z nowo powstałą rosyjską grupą promocyjną „Świat Boksu”, kierowaną przez Andrieja Rjabinskiego, na okres trzech lat oraz zaczął trenować z nowym trenerem Iwanem Kirpą.
30 maja 2014 roku w Moskwie wygrał przez nokaut w siódmej rundzie z Manuelem Charrem, a 24 października 2014 roku z Carlosem Takamem w dziesiątej rundzie.
22 maja 2015 roku na gali w Moskwie pokonał przez nokaut w pierwszej rundzie Mike’a Pereza i stał się oficjalnym oraz obowiązkowym pretendentem do walki o mistrzostwo świata wagi ciężkiej federacji WBC.
4 listopada 2015 roku na gali w Kazaniu pokonał przez techniczny nokaut w 12. rundzie Mariusza Wacha, dzięki czemu obronił pas WBC Silver w wadze ciężkiej.
Walka z Wołodymyrem Kłyczko i kolejne pojedynki
Na początku lipca 2013 roku pięściarze podpisali kontrakt na walkę, ustalając wcześniej podział zysków – obaj mieli zagwarantowane rekordowe gaże w swoich karierach (Powietkin ponad 5 mln dolarów). Pojedynek odbył się 5 października 2013 roku w hali Olimpijskij w Moskwie. Miał on jednostronny przebieg na korzyść Kłyczki, a Powietkin po raz pierwszy w karierze leżał na deskach – czterokrotnie (raz pod koniec drugiej rundy i trzy razy w siódmej). Ostatecznie Kłyczko wygrał zdecydowanie na punkty (wszyscy sędziowie punktowali 119:104). Tym samym Powietkin poniósł swoją pierwszą porażkę w zawodowej karierze i stracił mistrzostwo świata WBA. Po walce wielu obserwatorów miało zastrzeżenia do Ukraińca i sędziego ringowego Luisa Pabona, który rzadko interweniował w momencie, gdy Kłyczko często klinczował, odpychał rywala oraz walczył łokciami. Ostatecznie Pabon ostrzegł Ukraińca i odebrał mu punkt dopiero pod koniec walki, w jedenastej rundzie.
21 maja 2016 roku miała się odbyć walka Powietkina z Amerykaninem Deontayem Wilderem, która jednak została odłożona z powodu pozytywnego wyniku badań antydopingowych Powietkina. W grudniu 2016 roku Powietkin miał stoczyć walkę z Kanadyjczykiem Bermanem Stiverne’em, ale również w jego organizmie znaleziono środek dopingujący, co spowodowało odwołanie tej walki.
17 grudnia 2016 roku w Jekaterynburgu Powietkin pokonał przez nokaut w szóstej rundzie Francuza Johanna Duhaupasa (34-4, 21 KO). 1 lipca 2017 roku na gali w Moskwie pokonał na punkty po 12 rundach Andrieja Rudenkę (120-108, 120-108, 120-109), zdobywając wakujące pasy WBO International i WBA Continental oraz powracając do czołówki najlepszych zawodowych bokserów.
15 grudnia 2017 roku w Jekaterynburgu pokonał jednogłośnie na punkty (120-108, 119-109, 120-107) reprezentanta Rumunii Christiana Hammera (22-4, 12 KO), dzięki czemu obronił pasy WBO International i WBA Continental.
31 marca 2018 roku w Cardiff znokautował w piątej rundzie Brytyjczyka Davida Price’a (22-5, 18 KO), zachowując status pretendenta do tytułu mistrza świata federacji WBA.
Walka z Anthonym Joshuą
22 września 2018 roku na stadionie Wembley w Londynie zmierzył się z Anthonym Joshuą (21-0, 20 KO) w walce o pasy federacji WBO, IBF, WBA oraz IBO, gdzie poniósł porażkę przez techniczny nokaut w 7. rundzie.
Kolejne pojedynki
31 sierpnia 2019 roku w O2 Arenie w Londynie wygrał jednogłośnie na punkty (3x 117-111) z reprezentantem Wielkiej Brytanii Hughiem Furym (23-3, 13 KO), zdobywając tym samym wakujący tytuł WBA International w wadze ciężkiej.
7 grudnia 2019 roku na gali Joshua vs Ruiz 2 w Arabii Saudyjskiej zremisował (115-113, 113-115, 114-114) walkę z Michaelem Hunterem (18-1-1, 12 KO).
22 sierpnia 2020 roku na gali Matchroom Boxing w Brentwood stoczył walkę o pasy WBC Interim i WBC Diamond z Dillianem Whyte’em (27-2-0, 18 KO). W czwartej rundzie był dwukrotnie liczony, ale w piątej rundzie ciężko znokautował swojego rywala.
27 marca 2021 roku w Gibraltarze w walce rewanżowej Dillian Whyte (28-2, 19 KO) znokautował Powietkina (36-3-1, 25 KO) w czwartej rundzie.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Lista walk zawodowych Aleksandra Powietkina na BoxRec.com
