Aleksandr Siergiejewicz Popow
(ros. Александр Сергеевич Попов, ur. 12 września 1921 we wsi Wasiljewskaja w powiecie kargopolskim w guberni wołogodzkiej, obecnie w rejonie niandomskim w obwodzie archangielskim, zm. 22 marca 1991 w Krasnodarze) – radziecki wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).
Życiorys
Popow urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1932 roku osiedlił się z rodziną w Archangielsku, gdzie w 1939 roku ukończył szkołę średnią. 1 września 1939 roku został powołany do Armii Czerwonej. 10 czerwca 1941 roku ukończył szkołę artylerii w Kijowie i objął stanowisko dowódcy plutonu w 7 pułku artylerii haubic 8 Dywizji Pancernej 6 Armii w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym (obwód lwowski). Od 22 czerwca 1941 roku brał udział w wojnie z Niemcami na Froncie Południowo-Zachodnim. 8 lipca 1941 roku w rejonie Starokonstantynowa odniósł ciężkie rany, a po wyleczeniu w maju 1942 roku został dowódcą plutonu szkolnego w 29 pułku artylerii haubic 9 Zapasowej Brygady Artylerii Frontu Zakaukaskiego w Tbilisi. W lipcu 1942 roku objął stanowisko dowódcy baterii w 1950 pułku artylerii haubic Rezerwy Głównego Dowództwa 45 Armii Frontu Zakaukaskiego w Leninakanie (obecnie Giumri).
W grudniu 1942 roku powrócił na front jako dowódca baterii 50 zapasowego pułku artylerii 44 Armii Frontu Zakaukaskiego, a później (od stycznia 1943) Północno-Kaukaskiego, a od lutego 1943 Południowego. Od lutego 1943 do lutego 1945 roku dowodził baterią haubic 122-milimetrowych w 1054 pułku artylerii w składzie 44, 51 i 5 Armii Uderzeniowej, walcząc na Froncie Południowym, 4 Ukraińskim (od października 1943), 3 Ukraińskim (od marca 1944) oraz 1 Białoruskim (od listopada 1944). Uczestniczył w różnych operacjach, takich jak północnokaukaska (styczeń 1943), rostowska (styczeń-luty 1943), miusska (lipiec 1943), donbaszka (sierpień-wrzesień 1943), melitoppolska (wrzesień-październik 1943), nikopolsko-krzyworoska (styczeń-luty 1944), bieriezniegowato-snigiriowska (marzec 1944), odeska (kwiecień 1944), obrona przyczółków na Dniestrze wiosną i latem 1944 oraz operacja jassko-kiszyniowska w sierpniu 1944.
Od 1943 roku był członkiem WKP(b). Wyróżniał się odwagą, szczególnie w walkach o Melitopol w październiku 1943 roku, gdzie jego bateria odparła cztery kontrataki nieprzyjaciela, oraz podczas operacji wiślańsko-odrzańskiej w styczniu 1945 roku. W walkach o Budy Augustowskie 14 stycznia 1945 roku jego bateria zadała znaczne straty przeciwnikowi. 16 stycznia 1945 roku, jako kapitan, uczestniczył w walkach o Białobrzegi. 8 lutego 1945 roku w starciach na przyczółku kostrzyńskim ponownie odniósł ciężkie rany i przez kilka następnych miesięcy leczył się w szpitalach. W październiku 1945 roku został dowódcą dywizjonu artylerii, a od grudnia 1946 roku był zastępcą dowódcy dywizjonu artylerii w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech. W 1949 roku ukończył wyższą oficerską szkołę artylerii w Leningradzie i później służył w Nadwołżańskim Okręgu Wojskowym jako dowódca dywizjonu artylerii. W 1956 roku ukończył centralne artyleryjskie kursy doskonalenia kadry oficerskiej, a w październiku 1957 roku został starszym oficerem Wydziału Przysposobienia Bojowego w sztabie Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego. W 1961 roku ukończył wyższe kursy akademickie przy Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego i został zastępcą dowódcy pułku artylerii w Turkiestańskim Okręgu Wojskowym (10 lipca 1962 roku otrzymał stopień pułkownika). Od stycznia 1968 roku do czerwca 1970 roku pełnił funkcję naczelnika wojsk rakietowych i artylerii dywizji w tym okręgu, a następnie przeszedł do rezerwy z powodu choroby. Po zakończeniu służby pracował w DOSAAF w Krasnodarze.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (27 lutego 1945)
- Order Lenina (27 lutego 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (11 listopada 1943)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
- Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie, 28 sierpnia 1944 i 26 października 1955)
- Medal „Za Odwagę” (4 października 1943)
- Medal „Za zasługi bojowe” (15 listopada 1950)
- Medal „Za obronę Kaukazu” (1944)
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (1945)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1945)
- Medal 100-lecia urodzin Lenina (1970)
- Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” (20 stycznia 1977)
- Medal „Weteran pracy” (20 lutego 1985)
- Medal „Za nienaganną służbę” (10 stycznia 1961)
- Krzyż Walecznych (Polska Ludowa, 24 kwietnia 1946)
- Medal 24-lecia wyzwolenia Rumunii od faszystowskiego najeźdźcy (Rumunia, 3 listopada 1961)
- I inne.
Bibliografia
Попов Александр Сергеевич (ros.) Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2019-01-07]
