Aleksandr Trofimowicz Pietrow, ros. Александр Трофимович Петров (urodzony 27 września 1925 w Leningradzie, zmarł w 1972 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, który występował na pozycji pomocnika, reprezentant ZSRR oraz olimpijczyk.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Pietrow był wychowankiem drużyny zakładu Bolszewik w Leningradzie. W 1946 roku rozpoczął swoją karierę w nowo powstałym zespole Krylja Sowietow Omsk, który w kolejnym sezonie zmienił nazwę na drużynę zakładu im. Baranowa. W 1949 roku został powołany do wojska, gdzie reprezentował klub Domu Oficerów w Nowosybirsku. W 1950 roku przeniósł się służbowo do Moskwy, gdzie dołączył do CDSA Moskwa i grał tam do momentu rozformowania klubu w 1952 roku. W 1953 występował w drużynie rezerwowej Dinama Moskwa, a po sezonie powrócił do odrodzonego CDSA Moskwa, w którym zakończył swoją karierę piłkarską w 1957 roku.
Kariera reprezentacyjna
11 maja 1952 roku zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w nieoficjalnym meczu przeciwko Polsce, który zakończył się porażką 0:1. Natomiast 15 lipca 1952 roku zagrał w oficjalnym meczu, w którym ZSRR pokonało Bułgarię 2:1. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku, gdzie drużyna radziecka odpadła w ⅛ finału.
Zmarł w 1972 roku w Moskwie.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
- Mistrz ZSRR: 1950, 1951
- Brązowy medalista mistrzostw ZSRR: 1955, 1956
- Zdobywca Pucharu ZSRR: 1951, 1955
Sukcesy reprezentacyjne
- Uczestnik Igrzysk Olimpijskich: 1952
Sukcesy indywidualne
- Wybór do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1951), Nr 2 (1950, 1955, 1956), Nr 3 (1957)
Odznaczenia
- Tytuł Mistrza Sportu ZSRR
- Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Bibliografia
