Aleksandr Michajłowicz Pierfiljew, po rosyjsku Александр Михайлович Перфильев (urodzony 19 września 1895 roku w Czycie, zmarł 23 lutego 1973 roku w Monachium) był rosyjskim wojskowym (esauł), a także emigracyjnym dziennikarzem, publicystą, pisarzem oraz poetą. W czasie II wojny światowej pełnił funkcję redaktora prasy kolaboracyjnej.
Pierfiljew rozpoczął naukę w korpusie kadetów, jednak nie ukończył go. Następnie zdobył wykształcenie w kozackiej szkole w Orenburgu. Służył w 1 Nerczyńskim Pułku Kozackim, a później w Mieszanej Sotni Kozackiej. Uczestniczył w I wojnie światowej, gdzie wielokrotnie odniósł rany. Został odznaczony Krzyżem św. Jerzego i awansował do stopnia esauła. Od 1915 roku pisał artykuły do takich pism jak „Огонёк”, „Солнце России” czy „Нивa”. W 1918 roku wstąpił do wojsk Białych, jednak został wzięty do niewoli przez bolszewików. Po roku udało mu się uciec i przez jakiś czas ukrywał swoją prawdziwą tożsamość. W 1921 roku nielegalnie przedostał się na Łotwę.
Nawiązał współpracę z wieloma rosyjskimi pismami, takimi jak „Рижский Курьер”, „Русское слово”, „Маяк”, „Русская Жизнь”, „Новый Голос”, „Сегодня”. Zajmował się także pisaniem pieśni i romansów oraz tekstów dla artystów estradowych. Używał różnych pseudonimów literackich, w tym „Александр Ли”, „Шерри-Бренди” oraz „Л. Гантимуров”. W 1929 roku w Rydze ukazał się zbiór jego wierszy zatytułowany „Снежная месса”, a w tym samym roku opublikowano również „Листопад”. W 1937 roku wydano „Ветер с севера”. Po zajęciu Łotwy przez Armię Czerwoną w połowie 1940 roku, pracował jako nocny stróż. W okresie niemieckiej okupacji redagował czasopismo „Для Вас” oraz gazetę „Двинский Вестник”. W 1942 roku opublikował zbiór swoich opowiadań wspomnieniowych pod tytułem „Человек без воспоминаний”. Jesienią 1944 roku ewakuował się do Berlina, a po zakończeniu wojny osiedlił się w Monachium, gdzie w 1947 roku ukazał się kolejny zbiór jego opowiadań „Когда горит снег”. Pracował w redakcjach czasopism humorystycznych „Петрушка” i „Сатирикон”, a także w piśmie „Свобода” oraz gazecie „Русская Мысль”. Brał udział w audycjach radiowych w Radiu „Wolna Europa”. Po jego śmierci opublikowano „Литературное наследие А. М. Перфильева (Александра Ли)” oraz „Стихи”.
Bibliografia
Словарь поэтов Русского Зарубежья, pod red. Vadima Kreida, 1999
Linki zewnętrzne
Biografia Aleksandra M. Pierfiljewa (jęz. rosyjski). skola.ogreland.lv. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-11)].
Kolejna biografia Aleksandra M. Pierfiljewa (jęz. rosyjski). russianresources.lt. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-08)].
