Aleksandr Orłow (szef Razwiedupru)

Aleksandr Grigorjewicz Orłow

Aleksandr Grigorjewicz Orłow (ros. Александр Григорьевич Орлов, urodzony 19 lipca?/31 lipca 1898 w Permie, zmarł 25 stycznia 1940 w Moskwie) był oficerem rosyjskim, komdiwem Armii Czerwonej oraz szefem Razwiedupru – wywiadu Armii Czerwonej w latach 1938–1939.

Życiorys

W 1916 roku ukończył kursy prawnicze na Uniwersytecie Moskiewskim oraz Michajłowską Szkołę Artylerii. W latach 1918–1920 brał udział w wojnie domowej w Rosji. W 1920 roku został ciężko ranny w bitwie pod Kachowką, pełniąc funkcję dowódcy kompanii artylerii.

Od 1922 do 1925 roku był wykładowcą w szkole wojskowej, a w 1925 roku ukończył studia prawnicze na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Moskiewskiego. W latach 1925–1928 pracował jako sędzia pułku, redaktor oraz pomocnik szefa wydziału w Głównym Zarządzie Armii Czerwonej. W latach 1928–1931 był szefem wydziału w Wojskowej Radzie Rewolucyjnej ZSRR oraz szefem Zarządu w Zarządzie Artyleryjskim Armii Czerwonej. W latach 1933–1934 pełnił funkcję zastępcy attaché wojskowego we Francji, a w latach 1935–1937 był attaché wojskowym w Niemczech i na Węgrzech.

Od września 1937 roku był zastępcą szefa Razwiedupru, a od października 1938 do kwietnia 1939 roku pełnił obowiązki szefa tego wywiadu.

W kwietniu 1939 roku został odsunięty od pełnionych obowiązków i mianowany kierownikiem katedry języków obcych w Wojskowej Akademii Artyleryjskiej im. Dzierżyńskiego. Został aresztowany przez NKWD 3 czerwca 1939 roku, a 24 stycznia 1940 roku skazany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na karę śmierci za działalność antysowiecką i szpiegostwo, a następnie stracony dzień później. Jego prochy skremowano w krematorium na Cmentarzu Dońskim, a ich miejsce pochówku pozostaje anonimowe (obecnie mogiła zbiorowa nr 1 na Nowym Cmentarzu Dońskim).

21 maja 1955 roku został zrehabilitowany postanowieniem Kolegium Wojskowego SN ZSRR.

20 lutego 1938 roku został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru.