Aleksandr Moller

Aleksandr Nikołajewicz Moller

Aleksandr Nikołajewicz Moller, ros. Александр Николаевич Моллер (urodzony 29 lipca?/10 sierpnia 1885 w guberni petersburskiej, zmarły w maju 1945 w obozie pod Gdańskiem) był rosyjskim wojskowym (generałem majorem), działaczem emigracyjnym oraz kolaborantem podczas II wojny światowej.

Życiorys

Ukończył korpus kadetów, a następnie pawłowską szkołę wojskową. Początkowo służył jako podporucznik w lejbgwardii Pułku Finlandzkiego. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905. W 1908 roku awansował na porucznika, a w 1912 roku na sztabskapitana. Uczestniczył w I wojnie światowej, gdzie pełnił funkcję adiutanta w 4 Batalionie lejbgwardii Pułku Finlandzkiego, którym dowodził od 1915 roku. W 1916 roku został mianowany kapitanem. Od marca do grudnia 1917 roku, w stopniu pułkownika, dowodził Pułkiem Finlandzkim. Na początku 1918 roku dowodził sotnią inżynierską oddziału partyzanckiego gen. Emmanuiła F. Semiletowa, a następnie wstąpił do Armii Dońskiej. Brał udział w Marszu Stepowym, a także został dowódcą Oddziału Północnego Wojsk Rejonu Choperskiego.

Od czerwca 1918 roku dowodził 4 Dońskim Pułkiem Strzeleckim, a od sierpnia, w stopniu generała majora, 2 Dońską Brygadą Strzelecką III Samodzielnego Korpusu Dońskiego. Od marca 1919 roku znajdował się pod zwierzchnictwem dyżurnego generała sztabu Armii Dońskiej. We wrześniu tego samego roku przeszedł do wojsk Białych gen. Antona I. Denikina, obejmując dowództwo 1 Gwardyjskiego Mieszanego Pułku Piechoty. Następnie dowodził 2 Gwardyjskim Mieszanym Pułkiem Piechoty, a od lutego 1920 roku ponownie 1 Gwardyjskim Mieszaną Pułkiem Piechoty. Uczestniczył w Marszu Bredowskim, po którym wraz z innymi wojskowymi został internowany w Polsce. Na przełomie sierpnia i września tego roku przewieziono go na Półwysep Krymski, gdzie służył w kubańskiej aleksiejewskiej szkole wojskowej.

W listopadzie, wraz z wojskami Białych, został ewakuowany do Gallipoli, gdzie przystąpił do Klubu Morskiego. Po pewnym czasie osiedlił się w jugosłowiańskim Kotorze, a następnie przeniósł się do Francji. Podczas II wojny światowej dotarł do III Rzeszy, gdzie współorganizował nabór Białych Rosjan do kolaboracyjnych oddziałów wojskowych w służbie niemieckiej. Pod koniec wojny został aresztowany przez Sowietów i osadzony w obozie pod Gdańskiem, gdzie zmarł krótko po zakończeniu wojny.