Aleksandr Pietrowicz Misiuriew (ros. Александр Петрович Мисюрев, ur. 1902 we wsi Makszewo w guberni riazańskiej, zm. 1966 w Moskwie) był funkcjonariuszem radzieckich służb bezpieczeństwa oraz generałem majorem.
Życiorys
W 1919 roku Misiuriew pełnił funkcję pełnomocnika w oddziale żywnościowym, który zajmował się konfiskowaniem „nadwyżek” zboża i produktów zbożowych od chłopów w guberni riazańskiej. W latach 1919-1921 był przewodniczącym komitetu wykonawczego rady gminnej, a w latach 1921-1922 pracował jako pełnomocnik komitetu kopalnianego ds. pracy z młodzieżą. Od 1922 do 1924 roku sprawował też funkcję sekretarza odpowiedzialnego rejonowego komitetu Komsomołu w tej samej guberni. W latach 1924-1927 służył w pogranicznym oddziale Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, a w latach 1927-1929 był kursantem Wyższej Szkoły Pogranicznej Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego. Następnie, w latach 1929-1931, pełnił rolę pomocnika pełnomocnika w Wydziale II Głównego Zarządu Ochrony Pogranicznej i Wojsk Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR. W latach 1931-1935 był pełnomocnikiem i operacyjnym pełnomocnikiem Wydziału V Głównego Zarządu Ochrony Pogranicznej i Wojsk NKWD ZSRR.
W latach 1935-1937 Misiuriew pełnił funkcję inspektora oraz starszego inspektora w Grupie Specjalnej Wydziału I Głównego Zarządu Ochrony Pogranicznej i Wewnętrznej NKWD ZSRR, a 5 stycznia 1936 roku został mianowany kapitanem bezpieczeństwa państwowego. Od 1937 roku był starszym pomocnikiem szefa Oddziału I Wydziału I tego zarządu, a później starszym pomocnikiem szefa Oddziału I Wydziału V. 20 kwietnia 1938 roku otrzymał stopień majora bezpieczeństwa państwowego. W okresie od lutego do kwietnia 1939 roku był starszym pełnomocnikiem operacyjnym Oddziału I Wydziału V Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego. W kwietniu i maju 1939 roku kierował Wydziałem Wywiadowczym w Zarządzie Wojsk Pogranicznych NKWD Okręgu Białoruskiego, a od maja 1939 roku był pomocnikiem szefa Oddziału I tego wydziału, a następnie szefem Wydziału V i zastępcą szefa Zarządu Wojsk Pogranicznych NKWD Okręgu Białoruskiego, gdzie 22 maja 1939 roku awansował na pułkownika. Od 2 listopada 1939 do 19 grudnia 1940 roku był szefem Zarządu NKWD obwodu baranowickiego, a od 19 grudnia 1940 do 15 marca 1941 roku szefem Zarządu NKWD obwodu białostockiego. Następnie, od 15 marca do 19 grudnia 1941 roku był zastępcą ludowego komisarza spraw wewnętrznych Białoruskiej SRR, a od 29 grudnia 1941 do 29 kwietnia 1943 roku szefem Wydziału Specjalnego NKWD Archangielskiego Okręgu Wojskowego. Od 29 kwietnia 1943 do maja 1946 roku był pomocnikiem szefa Głównego Zarządu Kontrwywiadu Ludowego Komisariatu Obrony/Sił Zbrojnych/Ministerstwa Sił Zbrojnych ZSRR, a od 26 maja 1943 roku nosił stopień generała majora.
Od lipca 1946 do 4 lipca 1949 roku był szefem Wydziału Kontrwywiadu MGB Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego, a następnie Kijowskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1950-1952 pełnił funkcję szefa I Zarządu III Głównego Zarządu MGB ZSRR, który później został przekształcony w Wydział I. Od 2 stycznia 1952 do 25 marca 1953 roku był pomocnikiem szefa III Głównego Zarządu MGB ZSRR, a następnie do 23 czerwca 1953 roku zastępcą szefa Zarządu III MSW ZSRR. Od 26 marca do 28 sierpnia 1953 roku pełnił funkcję szefa Wydziału Specjalnego MSW Grupy Radzieckich Wojsk Okupacyjnych w Niemczech, a od 28 sierpnia 1953 do sierpnia 1959 roku był szefem Wydziału Specjalnego MSW/KGB Północno-Kaukaskiego Okręgu Wojskowego.
Odznaczenia
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru (otrzymany trzykrotnie – 19 października 1938, 3 listopada 1944 oraz 24 sierpnia 1949)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (28 października 1943)
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (31 lipca 1944)
- Order Kutuzowa II klasy (13 września 1945)
- Order Czerwonej Gwiazdy (otrzymany dwukrotnie – 26 kwietnia 1940 i 25 marca 1945)
- Odznaka „Zasłużony Funkcjonariusz NKWD” (19 grudnia 1942)
- Odznaka „Honorowy Funkcjonariusz Bezpieczeństwa” (23 grudnia 1957)
