Aleksandr Nikołajewicz Mironow (ros. Александр Николаевич Миронов, ur. 1896, zm. 1968) – pułkownik NKWD, dyrektor wewnętrznego więzienia NKWD-MGB ZSRR, zbrodniarz stalinowski.
Był synem parobka i ukończył 2-letnią szkołę wiejską w miejscowości Kubinskoje w guberni wołogodzkiej. Na początku swojej kariery pracował jako fizyczny robotnik, a następnie jako murarz i konduktor. W 1915 roku został wcielony do armii carskiej, gdzie walczył na froncie zachodnim przeciwko Niemcom, a w 1916 roku awansował na chorążego. Od 1918 roku służył w Armii Czerwonej, a od 1923 roku w OGPU. W 1932 roku przystąpił do WKP(b). Pełnił funkcję naczelnika wewnętrznego więzienia NKWD, a później MGB ZSRR. W 1940 roku, wraz z Wasilijem Błochinem i Lewem Włodzimirskim, uczestniczył w porwaniu i zamordowaniu (na rozkaz Stalina i Berii) żony marszałka Grigorija Kulika, Kiry Simonicz-Kulik. Po 1953 roku przeszedł na emeryturę.
Bibliografia
- Nikita Pietrow, Psy Stalina, Warszawa 2012.
- Nikita Pietrow, Stalinowski kat Polski Iwan Sierow, Warszawa 2013.
