Aleksandr Grigorjewicz Mironienko (ros. Александр Григорьевич Мироненко, ur. 20 października 1959 w Duszanbe, zm. 29 lutego 1980 w prowincji Kunar) był radzieckim wojskowym, który służył jako starszy sierżant w wojskach powietrznodesantowych. Pośmiertnie otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego w 1980 roku.
Życiorys
Urodził się w rodzinie robotniczej w Rosji. Ukończył 8 klas szkoły średniej w Duszanbe oraz zdobył dyplom technikum budowlanego z wyróżnieniem. W młodości był aktywnym bokserem i reprezentował swoją republikę w różnych turniejach bokserskich. 16 września 1978 roku został powołany do Sił Zbrojnych ZSRR, gdzie służył w 317 gwardyjskim pułku powietrznodesantowym 103 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej w Witebsku. Ukończył szkołę dla młodszych dowódców i pełnił funkcję sekretarza biura Komsomołu. W grudniu 1979 roku został wysłany do Demokratycznej Republiki Afganistanu jako zastępca dowódcy plutonu w kompanii zwiadowczej swojego pułku. Brał udział w ochronie istotnych obiektów w Kabulu.
29 lutego 1980 roku uczestniczył w operacji mającej na celu zniszczenie dużej grupy mudżahedinów w kiszłaku Szigał w prowincji Kunar. Po wylądowaniu z helikoptera, wspólnie z plutonem zabezpieczył strefę lądowania, zabiwszy przy tym podobno 10 mudżahedinów. W trakcie walki, wraz z dwoma innymi spadochroniarzami, został odcięty od głównych sił. Zorganizował obronę przed atakami mudżahedinów, jednak dwóch jego towarzyszy zginęło. Mimo odniesionych dwóch ran postrzałowych, kontynuował walkę, strzelając z karabinu maszynowego i rzucając granatami. Po wyczerpaniu amunicji, użył swojego ostatniego granatu, detonując go, gdy mudżahedini zbliżyli się do niego. 28 kwietnia 1980 roku pośmiertnie odznaczono go tytułem Bohatera Związku Radzieckiego oraz przyznano Order Lenina. Został pochowany na centralnym cmentarzu w Duszanbe, a 4 maja 1991 roku jego szczątki przeniesiono na cmentarz w Penzie, dokąd przeprowadzili się jego rodzice.
Oficjalna wersja jego śmierci została poddana w wątpliwość przez Siergieja Bojarkina, weterana 317 gwardyjskiego pułku powietrznodesantowego. Bojarkin twierdził, że Mironienko oraz inny żołnierz, Wiktor Zadwornow, zostali zastrzeleni przez gefrajtera Nikołaja Siergiejewa po tym, jak opuścili główne siły, aby splądrować pobliską wioskę. Siergiejew miał pretensje do Mironienki. Po strzelaninie uciekł w góry, a następnego dnia został odnaleziony przez grupę poszukiwawczą, rzekomo zeznając o bitwie oraz o śmierci Mironienki i Zadwornowa z rąk mudżahedinów.
Upamiętnienie
W Witebsku powstał pomnik ku jego czci, a w Duszanbe umieszczono jego popiersie. Jego imieniem nazwano park oraz szkołę średnią w Duszanbe.
Przypisy
