Aleksandr Jeriemiejewicz Minkin (ros. Александр Еремеевич Минкин, ur. 19 sierpnia 1887 w Warszawie, zm. 13 stycznia 1955) był radzieckim politykiem oraz dyplomatą.
Życiorys
Od 1903 roku był aktywistą SDPRR, przynależącym do bolszewików. W październiku 1903 roku został aresztowany, a w czerwcu 1904 roku skazany na zesłanie do Tiumeni. Później ponownie aresztowany, otrzymał karę zesłania do guberni jenisejskiej, jednak udało mu się uciec za granicę. Tam przebywał na emigracji w USA, skąd wrócił w kwietniu 1917 roku. Od tego czasu pełnił funkcję przewodniczącego rejonowego komitetu SDPRR(b) w Piotrogrodzie. W okresie od marca 1918 do 1919 roku był komisarzem ekspedycji przygotowującej państwowe papiery w Penzie. Od 13 kwietnia do lipca 1918 roku sprawował stanowisko przewodniczącego penzeńskiej rady gubernialnej, a w lipcu-sierpniu 1918 roku przewodniczył Komitetowi Wykonawczemu Penzeńskiej Rady Gubernialnej. Od grudnia 1918 do marca 1919 oraz w sierpniu-wrześniu 1919 roku był przewodniczącym penzeńskiego gubernialnego komitetu RKP(b). W 1919 roku zarządzał fabryką „Gosznak” w Permie oraz pełnił funkcję sekretarza permskiego gubernialnego komitetu RKP(b).
Od 21 lutego 1920 roku był przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Permskiej Rady Gubernialnej. W okresie od października 1921 do 1922 roku pełnił funkcję sekretarza odpowiedzialnego archangielskiego gubernialnego komitetu RKP(b), a w 1922 roku został sekretarzem Komitetu Wykonawczego Kominternu. Od 1923 roku był członkiem Kolegium Ludowego Komisariatu Aprowizacji ZSRR. Pełnił również funkcję przewodniczącego Jużamtorga od 1930 do lutego 1934 roku oraz był ambasadorem ZSRR w Urugwaju od 10 marca 1934 do 27 grudnia 1935 roku. W latach 1936-1938 był zastępcą przewodniczącego Sądu Najwyższego RFSRR, a od listopada 1937 do stycznia 1938 roku zastępcą szefa Wydziału Obrony Sądowej Ludowego Komisariatu Sprawiedliwości ZSRR. Od stycznia 1938 roku był członkiem Moskiewskiego Obwodowego Kolegium Adwokatów.
24 stycznia 1939 roku został aresztowany, a w 1939 roku skazany na 8 lat pozbawienia wolności. Został zwolniony w 1946 roku. Po wyjściu na wolność pracował jako radca prawny w cukrowni w Jełgawie. W 1949 roku ponownie aresztowano go, a następnie skazano na 10 lat pozbawienia wolności.
Bibliografia
Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.)
