Aleksandr Pawłowicz Min (ros. Александр Павлович Мин, ur. 28 listopada?/11 grudnia 1915 w wiosce Czer-San-Do, w powiecie olgińskim w obwodzie nadmorskim, który obecnie nie istnieje; terytorium rejonu szkotowskiego w Kraju Nadmorskim), zmarł 9 lipca 1944 w pobliżu Parydub – był radzieckim wojskowym, kapitanem, który pośmiertnie otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego (1945), stając się pierwszym Koreańczykiem odznaczonym tym tytułem.
Życiorys
W 1932 roku ukończył 10 klas szkoły, a w 1936 roku rabfak (fakultet robotniczy) przy Dalekowschodnim Uniwersytecie Państwowym. Po zakończeniu nauki pracował jako nauczyciel języka rosyjskiego w koreańskiej szkole na wyspie Putiatina (Kraj Nadmorski). W jesieni 1937 roku, razem z rodziną, został deportowany do Kazachstanu, gdzie podjął pracę jako rachmistrz w truście w Aralsku. Następnie, od września 1938 do maja 1941 roku, studiował w Saratowskim Instytucie Kredytowo-Ekonomicznym. W maju 1941 roku został powołany do Armii Czerwonej i wstąpił do 511 samodzielnego batalionu budowlanego. Od lipca 1941 roku brał udział w wojnie ZSRR z Niemcami jako żołnierz 150 samodzielnego batalionu budowlanego, uczestnicząc w bitwie pod Moskwą. W wrześniu 1942 roku ukończył kursy młodszych dowódców przy 13 Armii. Od września 1942 do stycznia 1944 roku był młodszym adiutantem batalionu, a następnie dowódcą batalionu 605 pułku piechoty, osiągając stopień kapitana. Walczył na różnych frontach, w tym:
- Wrzesień 1942 – marzec 1943: Front Briański
- Marzec – październik 1943: Front Centralny
- Październik 1943: Front Woroneski
- Październik – listopad 1943: Front 1 Ukraiński
- Grudzień 1943 – luty 1944: Front Białoruski
- Marzec – kwiecień 1944: Front 2 Białoruski
Wziął udział w operacji woronesko-kastorneńskiej, charkowskiej, bitwie pod Kurskiem, a także w operacjach orłowskiej, czernihowsko-prypeckiej, kijowskiej, kalinkowicko-mozyrskiej i białoruskiej. 26 stycznia 1943 roku odniósł lekkie rany. Szczególnie wyróżnił się podczas operacji białoruskiej, dowodząc batalionem 605 pułku piechoty 132 Dywizji Piechoty 47 Armii. W walkach o Kowel, w dniach 4-5 lipca 1944 roku, jego batalion odparł trzy kontrataki przeciwnika i zdobył wieś Stare Koszary w rejonie kowelskim. Zginął 9 lipca 1944 roku podczas przełamywania mocno ufortyfikowanej obrony wroga w okolicach wsi Paryduby.
Upamiętnienie
Na jego cześć nazwano ulicę w Taszkencie oraz sad w Akkurganie w obwodzie taszkenckim. W wiosce Burył w obwodzie żambylskim oraz w Alei Bohaterów Riazańskiej Wyższej Dowódczej Szkoły Powietrznodesantowej umieszczono jego popiersia. Na ścianie szkoły nr 254 na wyspie Putiatina zamontowano tablicę pamiątkową ku jego pamięci.
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (pośmiertnie, 24 marca 1945)
Order Lenina (pośmiertnie, 24 marca 1945)
Order Aleksandra Newskiego (9 lutego 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (pośmiertnie, 26 lipca 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (20 września 1943)
Order Czerwonej Gwiazdy (25 lipca 1943)
