Aleksandr Mielnikow

Aleksandr Grigorjewicz Mielnikow

Aleksandr Grigorjewicz Mielnikow (ros. Алекса́ндр Григо́рьевич Ме́льников), urodzony 20 października 1930 roku w Oriechowie-Zujewie, zmarł 25 grudnia 2011 roku w Moskwie. Był radzieckim oraz rosyjskim politykiem komunistycznym, pełnił funkcję I sekretarza Komitetów Obwodowych KPZR w Tomsku od 1983 do 1986 roku oraz w Kemerowie od 1988 do 1990 roku. Mielnikow był jednym z liderów Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej oraz Związku Partii Komunistycznych – Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.

Życiorys

W latach 1948–1953 studiował w Moskiewskim Instytucie Inżynieryjno-Budowlanym im. Kujbyszewa, a następnie pracował jako inżynier na Syberii, m.in. w tajnym mieście koło Tomska oraz w kombinacie w Tomsku 7 (obecnie Siewiersk). W latach 1955–1959 był instruktorem w wydziale politycznym Komsomołu, a następnie kierownikiem wydziału organizacyjno-instruktorskiego oraz II sekretarzem Komitetu Miejskiego Komsomołu w Tomsku-7. Od 1957 roku był członkiem KPZR. W 1957 roku ukończył Wieczorowy Uniwersytet Marksizmu-Leninizmu przy Komitecie Miejskim KPZR w Tomsku-7. W latach 1959–1963 pracował jako instruktor i kierownik wydziału budownictwa i gospodarki miejskiej w Komitecie Miejskim KPZR w Tomsku-7, a w latach 1963–1966 był przewodniczącym Miejskiego Komitetu Wykonawczego Rad Delegatów Robotniczych. W 1965 roku ukończył Wyższą Szkołę Partyjną przy KC KPZR w trybie zaocznym, a w 1966 roku został wybrany na I sekretarza Komitetu Miejskiego KPZR w Tomsku-7/Siewiersku. W latach 1970–1973 kierował wydziałem budownictwa w Komitecie Obwodowym KPZR w Tomsku, a w latach 1973–1980 pełnił funkcję sekretarza, a następnie II sekretarza Komitetu Obwodowego KPZR w Tomsku. Od 29 kwietnia 1983 do 31 stycznia 1986 roku był I sekretarzem Komitetu Obwodowego KPZR w Tomsku, po czym objął stanowisko kierownika Wydziału Budownictwa KC KPZR. Od 17 listopada 1988 do 22 września 1990 roku był I sekretarzem Komitetu Obwodowego KPZR w Kemerowie, zarządzając Kuźnieckim Zagłębiem Węglowym. Był również deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 11 kadencji. W latach 1990–1991 pracował w KC KPZR, a od 1990 roku był sekretarzem KC Komunistycznej Partii Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Był jednym z założycieli oraz liderów Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej, a także Związku Partii Komunistycznych – Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, pełniąc funkcję sekretarza Rady Związku Partii Komunistycznych tej partii. W latach 1991–1994 był dyrektorem generalnym Międzywydziałowego Stowarzyszenia Gospodarczego „Monolitstroj”, a w latach 1994–1996 przewodniczącym Rady Centralnego Municypalnego Banku Komercyjnego. W latach 1996–1998 pracował jako funkcjonariusz państwowy – szef Zarządu Strategii Ministerstwa Federacji Rosyjskiej ds. Współpracy z Państwami – członkami Wspólnoty Niepodległych Państw oraz doradca ministra Federacji Rosyjskiej ds. WNP. W latach 2000–2002 był doradcą Państwowego Sekretarza Państwa Związkowego oraz dyrektorem Międzynarodowego Instytutu Integracyjnej Dyplomacji przy Centralnej Agencji Rozwoju Systemowych Inicjatyw Integracyjnych Związku Rosji i Białorusi. Od 2002 roku pełnił funkcję doradcy dyrektora generalnego Grupy Kompanii Inżynieryjnych „SITES” w Moskwie, jednocześnie będąc prezydentem Międzynarodowego Stowarzyszenia Współpracy Praktycznej.

Został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie.

Odznaczenia

Order Rewolucji Październikowej (25 kwietnia 1971)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie – 29 lipca 1966 i 2 marca 1981)
Order „Znak Honoru” (29 marca 1976)
Medal 100-lecia urodzin Lenina (5 listopada 1969)
Medal „Za pracowniczą wybitność” (7 marca 1962)
Medal „Za rozwój zasobów mineralnych i rozwój kompleksu nafto-gazowego Zachodniej Syberii” (11 września 1983)
Odznaka Za zasługi dla obwodu tomskiego (20 października 2010)