Aleksandr Iwanowicz Miedynski
Aleksandr Iwanowicz Miedynski, ros. Александр Иванович Медынский (ur. w 1890 roku w Winnicy, zm. 18 października 1969 roku w Montmorency) był rosyjskim wojskowym (podpułkownikiem), działaczem na uchodźstwie oraz dowódcą Kozackiej Brygady Konnej „Białoruś”. Pełnił również funkcję oficera Kozackiego Stanu, a później komendanta 1 Kozackiej Szkoły Junkierskiej w czasie II wojny światowej.
Życiorys
W 1910 roku ukończył korpus kadetów w Kijowie, a następnie konstantynowską szkołę artyleryjską w Sankt Petersburgu. Uczestniczył w I wojnie światowej. W 1918 roku dołączył do nowo formowanych wojsk Białych, osiągając stopień podpułkownika. W połowie listopada 1920 roku, razem z wojskami Białych, został ewakuowany z Krymu do Gallipoli. Po przybyciu na emigrację osiedlił się w Paryżu. Był aktywnym członkiem rosyjskich organizacji emigracyjnych. W 1938 roku został członkiem komisji rewizyjnej Zjednoczenia Kadetów – Kijowian. W 1943 roku brał udział w organizowaniu kozackich oddziałów wojskowych w służbie niemieckiej. Od połowy marca do czerwca 1944 roku dowodził Kosaken-Reiter-Brigade „Weißruthenien” na okupowanej Białorusi. Po rozwiązaniu tej jednostki wstąpił do Kozackiego Stanu.
W lutym 1945 roku, jako pułkownik, objął stanowisko komendanta 1 Junkierskiej Szkoły Kozackiej w ramach Kozackiego Stanu. Po kapitulacji Kozaków przed Brytyjczykami, razem z innymi wojskowymi Kozackiego Stanu, został wydany w ręce Sowietów. Po odbyciu procesu został skazany na długoterminowe osadzenie w łagrach. W 1956 roku uzyskał wolność i wyjechał do Francji.
Bibliografia
Aleksandr W. Okorokow: Мемуары власовцев. 2011. Brak numerów stron w książce.
