Aleksandr Fiodorowicz Miasnikian
Aleksandr Fiodorowicz Miasnikian (znany również jako Miasnikow; ormiańskie: Ալեքսանդր Մյասնիկյան, rosyjskie: Александр Фёдорович Мясников, białoruskie: Аляксандр Фёдаравіч Мяснікоў; urodził się 28 stycznia?/9 lutego 1886, zmarł 22 marca 1925) był radzieckim komunistą pochodzenia ormiańskiego. Pełnił funkcję premiera Białoruskiej SRR oraz Armenii, a także był prezydentem Zakaukaskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, która obejmowała Gruzję, Azerbejdżan i Armenię. Miasnikian był również Pierwszym sekretarzem partii bolszewickiej Zakaukaskiej FSRR, członkiem Rewolucyjnej Rady Wojskowej ZSRR oraz Prezydium Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR, które było najwyższym organem władzy w ZSRR.
Życiorys
Urodził się 9 grudnia 1886 roku w Nachiczewaniu nad Donem (ormiańskie miasto w pobliżu Rostowa nad Donem, obecnie część Rostowa) w rodzinie drobnego handlarza.
W 1903 roku ukończył Ormiańskie Seminarium Duchowe w Moskwie. Następnie, w 1908 roku, zakończył naukę w Ormiańskim Łazariewskim Instytucie w Moskwie, a w 1912 roku uzyskał dyplom na wydziale prawa Uniwersytetu Moskiewskiego.
Od 1906 roku był członkiem Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji. W tym samym roku został aresztowany i zesłany do Baku (obecnie stolica Azerbejdżanu). W latach 1911-1912 służył w rosyjskim wojsku jako chorąży. Po rozpoczęciu I wojny światowej w 1914 roku powrócił do armii, w której pozostał do roku 1917.
Od września 1917 do maja 1918 kierował Północno-Zachodnim Komitetem RKP(b). W listopadzie 1917 roku odpowiedzialny był za dowodzenie na froncie zachodnim, gdzie m.in. rozpędził Pierwszy Kongres Wszechbiałoruski w Mińsku.
Od stycznia do lutego 1919 roku był członkiem Tymczasowego Rządu Białoruskiej SRR oraz zasiadał w Komitecie Centralnym KP(b)B. W lutym 1919 roku objął stanowisko przewodniczącego Centralnego Komitetu Wykonawczego Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, a także zastępcę przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych i komisarza spraw wojskowych.
Od 1919 roku był członkiem KC KP(b)B, a w latach 1919–1920 również członkiem KC Komunistycznej Partii Litwy i Białorusi.
25 września 1919 roku odniósł kontuzję podczas zamachu antybolszewickiego przeprowadzonego w Moskwie przez grupę anarchistyczną.
W 1921 roku objął stanowisko przewodniczącego rządu oraz komisarza ludowego (ministra) ds. wojskowych Armeńskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, a jednocześnie był zastępcą przewodniczącego rządu Zakaukaskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
Od 1922 roku pełnił rolę przewodniczącego Rady Sojuszu (prezydenta) Federacji Zakaukaskiej, był także Pierwszym sekretarzem partii bolszewickiej Zakaukazia, członkiem Rewolucyjnej Rady Wojskowej ZSRR oraz członkiem Prezydium Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR.
Zmarł w wieku 39 lat 22 marca 1925 roku w wyniku katastrofy lotniczej w okolicach Tbilisi.
