Aleksandr Matwiejew

Aleksandr Pawłowicz Matwiejew (ros. Александр Павлович Матвеев, urodzony 13 grudnia?/26 grudnia 1905 w Moskwie, zmarł 1 sierpnia 1946 w Briańsku) był radzieckim politykiem, który pełnił funkcję ludowego komisarza spraw wewnętrznych Białoruskiej SRR w latach 1941-1942, a także I sekretarza Komitetu Obwodowego Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi w Mińsku od 1938 do 1941 roku. W latach 1942-1944 był I sekretarzem Komitetów Obwodowych WKP(b) w Orle, a następnie od 1944 do 1946 w Briańsku.

Życiorys

W okresie od kwietnia 1924 do maja 1925 był słuchaczem Twerskiej Gubernialnej Szkoły Budownictwa Radzieckiego i Partyjnego. W 1925 roku dołączył do RKP(b), a od lipca 1926 do sierpnia 1927 pełnił funkcję kierownika wydziału kształcenia politycznego rejonowego komitetu Komsomołu w Twerze. Następnie, od sierpnia 1927 do września 1928, był kierownikiem wydziału pracy i edukacji powiatowego komitetu Komsomołu w Twerze, a od września 1928 do czerwca 1930 sekretarzem odpowiedzialnym powiatowego i miejskiego komitetu Komsomołu w Kimrach.

W czerwcu 1930 roku rozpoczął pracę jako instruktor w centrum kołchozowym, a od sierpnia 1930 do stycznia 1933 był kierownikiem wydziału organizacyjnego komitetu WKP(b) Centralnego Instytutu Aerohydrodynamicznego. W latach 1933-1934 studiował w Akademii Wojskowo-Powietrznej im. Żukowskiego. W marcu 1934 roku objął stanowisko zastępcy sekretarza komitetu WKP(b) fabryki nr 39 w Moskwie, a w czerwcu 1935 roku został pomocnikiem kierownika wydziału kadr partyjnych rejonowego komitetu WKP(b) w Moskwie.

Od stycznia 1936 do sierpnia 1937 pełnił funkcję sekretarza komitetu WKP(b) w fabryce Ludowego Komisariatu Przemysłu Ciężkiego ZSRR w Moskwie. W sierpniu i wrześniu 1937 roku był II sekretarzem rejonowego komitetu WKP(b) w Moskwie, a od września 1937 do marca 1938 II sekretarzem Komitetu Miejskiego KP(b)B w Mińsku. W 1938 roku został I sekretarzem Biura Organizacyjnego KC WKP(b) w obwodzie mińskim oraz I sekretarzem Komitetu Obwodowego KP(b)B w Mińsku, stanowisko to zajmował aż do 1941 roku.

W latach 1941-1942 pełnił funkcję ludowego komisarza spraw wewnętrznych Białoruskiej SRR, a 29 marca 1941 roku został mianowany starszym majorem bezpieczeństwa państwowego. Od stycznia 1942 do lipca 1944 był I sekretarzem Komitetu Obwodowego WKP(b) w Orle, a w tym samym okresie członkiem Rady Wojskowej Frontu Briańskiego. Od 30 maja 1942 do 1944 roku kierował Briańskim Sztabem Ruchu Partyzanckiego, a od 6 września 1942 przewodniczył Centralnemu Sztabowi Ruchu Partyzanckiego Frontu Briańskiego. Po wojnie, od lipca 1944 do swojej śmierci, był I sekretarzem Komitetu Obwodowego WKP(b) w Briańsku. Uczestniczył w XVIII Konferencji WKP(b) w lutym 1941 oraz był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR w I i II kadencji.