Aleksandr Siergiejewicz Kumaniczkin (ros. Александр Сергеевич Куманичкин, ur. 26 sierpnia 1920 w miejscowości Bałanda, obecnie Kalininsk w obwodzie saratowskim, zm. 24 października 1983 w Woroneżu) był radzieckim lotnikiem wojskowym, generałem majorem lotnictwa oraz Bohaterem Związku Radzieckiego (1944).
Życiorys
Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1930 roku przeprowadził się do Moskwy, gdzie ukończył 7 klas szkoły, pracował w fabryce obuwia oraz uczęszczał do aeroklubu. W 1938 roku został powołany do Armii Czerwonej, a w 1939 roku ukończył wojskowo-lotniczą szkołę pilotów w Borisoglebsku, po czym został instruktorem lotniczym. W maju 1941 roku objął dowództwo eskadry Sił Wojskowo-Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Od lata 1941 roku aktywnie uczestniczył w wojnie z Niemcami. W 1942 roku został przydzielony do 943 pułku lotnictwa myśliwskiego na Froncie Południowym i Północno-Kaukaskim, a w kwietniu 1943 roku przeniesiono go do 927 pułku na Froncie Woroneskim, a w lipcu 1943 roku do 40 pułku lotnictwa myśliwskiego.
Walczył w bitwie pod Kurskiem oraz w bitwach nad Biełgorodem, Charkowem i o Dniepr, a także na 1 Froncie Ukraińskim, w tym w operacji berlińskiej. W trakcie wojny wykonał łącznie 300 lotów bojowych i stoczył 70 walk powietrznych, w których zestrzelił osobiście 31 samolotów oraz 4 w grupie. W 1946 roku objął dowództwo pułku myśliwskiego w Moskiewskim Okręgu Wojskowym i brał udział w paradach powietrznych nad Placem Czerwonym. W 1947 roku ukończył wyższe kursy oficerskie, jednak pod koniec lat 40. znalazł się w konflikcie z dowódcą Sił Wojskowo-Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, Wasilijem Stalinem, co skutkowało przeniesieniem na Sachalin jako zastępca dowódcy pułku lotnictwa myśliwskiego, a następnie jego dowódca.
Od czerwca 1951 do lutego 1952 roku brał udział w wojnie koreańskiej jako zastępca dowódcy, a od października 1951 roku był dowódcą 303 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 64 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego. 11 września 1952 roku zestrzelił amerykański myśliwiec (w literaturze można znaleźć informacje o 4 lub nawet 6 zwycięstwach Kumaniczkina w Korei). W 1954 roku ukończył Wyższą Akademię Wojskową im. Woroszyłowa i objął stanowisko szefa 4 Centrum Przysposobienia Bojowego Sił Wojskowo-Powietrznych w Woroneżu. W 1960 roku uległ wypadkowi, co doprowadziło do jego zwolnienia do rezerwy w stopniu generała majora w 1961 roku.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (13 kwietnia 1944)
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru (sześciokrotnie)
- Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie)
- Ponadto liczne medale
Bibliografia
http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=4848 (ros.)
Linki zewnętrzne
Zdjęcia w 41 GIAP
