Aleksandr Wasiljewicz Krasnow (ros. Александр Васильевич Краснов, ur. 1866 w Tambowie, Rosja, zm. 1911 w Warszawie?) był rosyjskim astronomem.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Carycynie, a następnie podjął studia na Uniwersytecie w Kazaniu. W 1892 roku uzyskał dyplom ukończenia nauki i pozostał na uczelni jako pracownik naukowy. W kolejnym roku wyjechał na staż do Getyngi, gdzie poszerzał swoją wiedzę pod okiem prof. Wilhelma Schura. Później udał się do Paryża, gdzie pracował pod kierunkiem prof. François Félixa Tisseranda oraz Henri Poincaré na Sorbonie, a także Maurice’a Lévy’ego w Collège de France. Po powrocie do Kazania, pełnił funkcję wykładowcy astronomii oraz adiunkta. W 1895 roku zdobył tytuł magistra astronomii dzięki pracy na temat fizycznej libracji Księżyca, której obserwacji dokonał przy użyciu heliometru Repsolda. Krasnow badał także podwójne gwiazdy, planety-giganty oraz małą planetę 247, a także prowadził badania dotyczące grawitacji. Wraz z Dmitrijem Iwanowiczem Dubiago zrealizował obserwację całkowitego zaćmienia Słońca, które miało miejsce 28 lipca 1896 roku na Nowej Ziemi. W trakcie pobytu tam prowadzili również badania związane z pomiarem czasu i grawitacji. Kontynuowali te badania w Monastyrze Sołowieckim, Wielkim Ustiugu, Wołogdzie i Moskwie. W latach 1895-1898 zrealizował 112 pomiarów krateru Mesting na Księżycu. W 1898 roku otrzymał ofertę objęcia katedry astronomii na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie jednocześnie objął stanowisko dyrektora Obserwatorium Astronomicznego.
Przypisy
Bibliografia
200 лет казанской астрономии. Rola D.I. Dubiago w historii kazańskiego obserwatorium. ksu.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-07)].
