Aleksandr Wasiljewicz Kowtunow (ros. Александр Васильевич Ковтунов, urodzony 12 kwietnia 1933 roku we wsi Łucenkowo w rejonie aleksiejewskim obwodu biełgorodzkiego, zmarł 14 września 2009 roku w Moskwie) był radzieckim dowódcą wojskowym, osiągającym stopień generała pułkownika, a także posiadającym tytuł kandydata nauk wojskowych.
Życiorys
W trakcie okupacji, w latach 1942–1943, przebywał w obwodzie ługańskim. W 1951 roku ukończył Suworowską Szkołę Wojskową w Kijowie, a w 1953 roku Wyższą Ogólnowojskową Szkołę Oficerską w Odessie. W 1964 roku zdobył wykształcenie w Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie, a następnie kontynuował naukę w Akademii Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa. W latach 1953–1959 pełnił funkcję dowódcy plutonu i kompanii w Dalekowschodnim Okręgu Wojskowym. W 1959 roku objął dowództwo kompanii w Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym, a w 1962 roku został dowódcą oddziału szkolnego. W latach 1964–1966 był dowódcą batalionu zmechanizowanego, a w latach 1966-1967 szefem sztabu 172 Gwardyjskiego Pułku Zmechanizowanego 39 Gwardyjskiej Dywizji Zmechanizowanej. W latach 1967–1970 dowodził 174 Gwardyjskim Pułkiem Zmechanizowanym 57 Gwardyjskiej Dywizji Zmechanizowanej oraz był szefem sztabu tej dywizji w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech. W latach 1972–1975 dowodził dywizją zmechanizowaną w Zakaukaskim Okręgu Wojskowym, a w 1975 roku objął dowództwo korpusu w Odeskim Okręgu Wojskowym. W 1976 roku dowodził korpusem w Centralnej Grupie Wojsk, a w 1978 roku został dowódcą oraz członkiem Rady Wojskowej Armii Zachodniego Okręgu Wojskowego. W latach 1983–1984 pełnił funkcję szefa sztabu i I zastępcy dowódcy wojsk Środkowoazjatyckiego Okręgu Wojskowego, a w latach 1984–1987 dowodził Północną Grupą Wojsk stacjonującą w Polsce. W latach 1987–1989 dowodził wojskami Środkowoazjatyckiego Okręgu Wojskowego, a w latach 1989–1992 był głównodowodzącym wojskami Dalekiego Wschodu. W latach 1992–1993 był w dyspozycji dowódcy Wojsk Lądowych. Dodatkowo, w latach 1979–1983 zasiadał jako deputowany w Radzie Najwyższej Azerbejdżańskiej SRR, w latach 1985–1987 w Radzie Najwyższej Białoruskiej SRR, a w latach 1987–1989 w Radzie Najwyższej ZSRR. W 1988 roku był delegatem na XIX konferencję KPZR, a w latach 1990–1993 pełnił funkcję ludowego deputowanego Rosji. W 1993 roku pracował jako doradca premiera Federacji Rosyjskiej, a także był delegatem na XXV Zjazd Komunistycznej Partii Ukrainy oraz XXVIII Zjazd KPZR.
Odznaczenia
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” II klasy
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy
- Medal 100-lecia urodzin Lenina
- Medal „Za wyróżnienie w ochronie granic państwowych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal 60-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945
- Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal „Za rozwój dziewiczych ziem”
- Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal 50-lecia Sił Zbrojnych ZSRR
- Medal 60-lecia Sił Zbrojnych ZSRR
- Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal „Za nienaganną służbę” I klasy
- Medal „Za nienaganną służbę” II klasy
- Medal „Za nienaganną służbę” III klasy
Bibliografia
https://archive.is/20130416174051/http://www.centrasia.ru/person2.php?&st=1253086950 (ros.)
