Aleksander Wissarionowicz Komarow
Aleksander Wissarionowicz Komarow (ros. Александр Виссарионович Комаров, ur. 12 sierpnia?/24 sierpnia 1830 w guberni witebskiej, zm. 27 września 1904) był rosyjskim generałem porucznikiem, który brał udział w wojnach kaukaskich oraz wyprawie do Turkmenistanu.
Życiorys
Ukończył Pawłowski Korpus Kadetów w Petersburgu, a od 1849 roku służył w pułku gwardii strzelców wyborowych. Brał udział w tłumieniu rewolucji na Węgrzech. W 1855 roku ukończył Cesarską Akademię Wojskową. Od 1856 roku został przeniesiony na Kaukaz, gdzie walczył z czeczeńskimi powstańcami pod dowództwem Imama Szamila. W latach 60. pełnił funkcję naczelnika Derbentu oraz południowego Dagestanu. 21 maja 1868 roku został mianowany generałem majorem, a 13 października 1878 roku awansował na generała porucznika. Od 1882 roku był naczelnym dowódcą sił zbrojnych wojsk obwodu zakaspijskiego, a w 1884 roku podbił Merw.
W ciągu swojej kariery wojskowej otrzymał wiele odznaczeń, w tym Order Orła Białego (1884), Order Świętego Aleksandra Newskiego (1899), Order Świętego Włodzimierza II, III i IV klasy, Order Świętej Anny I, II i III klasy, Order Świętego Stanisława I i II klasy, Krzyż Wielki Orderu Korony Włoch (1891) oraz perski Order Lwa i Słońca I klasy (1901). W 1885 roku otrzymał Złotą Szablę „Za Odwagę”, a w 1888 roku Medal „40 Lat Nienagannej Służby”.
Oprócz kariery wojskowej, prowadził również badania w dziedzinie etnografii, archeologii, ornitologii i entomologii, przekazując wiele cennych kolekcji do muzeów.
Przypisy
Bibliografia
Praca zbiorowa: Komarow Aleksander Wissarionowicz. [w:] Oficerowie rosyjskiej imparatorialnej armii [on-line]. 22 maja 2022. [dostęp 2025-04-04]. (ros.).
Linki zewnętrzne
Komarow Aleksander Wissarionowicz
