Aleksandr Kolesow

Aleksandr Andriejewicz Kolesow (ros. Александр Андреевич Колесов, urodzony 1 lutego 1922 roku w chutorze Suchowskij, który znajdował się w powiecie chopiorskim w Obwodzie Wojska Dońskiego, obecnie w rejonie niechajewskim w obwodzie wołgogradzkim; zmarł 31 lipca 1994 roku w Moskwie) był radzieckim wojskowym, pułkownikiem oraz Bohaterem Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Od 1934 roku mieszkał w Ust’-Buzułukskaja (aktualnie w rejonie aleksiejewskim w obwodzie wołgogradzkim), gdzie do 1939 roku ukończył 7 klas szkoły oraz kursy dla radzistów. Następnie pracował jako radzista oraz pomocnik mechanika kinowego w rejonowym Domu Kultury w Krugłowce (teraz w rejonie niechajewskim). Od maja 1941 roku służył w armii jako żołnierz batalionu obsługi lotniska w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Od czerwca 1941 roku brał udział w wojnie z Niemcami, walcząc na Froncie Południowo-Zachodnim i Południowym w składzie 246 samodzielnej kompanii 253 Dywizji Piechoty, gdzie dwa razy odniósł lekkie rany. W maju 1942 roku ukończył zjednoczone kursy doskonalenia kadry oficerskiej wojsk powietrznodesantowych i objął stanowisko dowódcy plutonu rusznic przeciwpancernych w rezerwowym pułku powietrznodesantowym. Od lutego do grudnia 1943 roku służył w 8 gwardyjskim pułku powietrznodesantowym. W lutym 1943 roku powrócił na front, biorąc udział w walkach na Froncie Północno-Zachodnim, a od maja do października 1943 roku na Froncie Centralnym, następnie na Froncie Woroneskim oraz 1 Ukraińskim. Brał udział w operacji diemiańskiej, bitwie pod Kurskiem, operacji orłowskiej, czernihowsko-prypeckiej i kijowskiej. 23 grudnia 1943 roku odniósł ciężkie rany, które leczył aż do lutego 1944 roku. 5 października 1943 roku wykazał się odwagą w czasie walk w rejonie iwankowskim w obwodzie kijowskim. Po wyjściu ze szpitala był pomocnikiem komendantów wojskowych miast Chimki (obwód moskiewski) oraz Dzierżyńsk (obwód gorkowski). W czerwcu 1946 roku został zwolniony do rezerwy w stopniu starszego porucznika. Następnie pracował jako szef działu kadr w rejonowym komitecie wykonawczym w Krugłowce, a później w Ministerstwie Komunikacji Drogowej ZSRR. Od maja 1949 roku ponownie służył w armii jako dowódca plutonu w batalionie budowlanym, a od 1950 roku pracował w Ministerstwie Obrony ZSRR, m.in. jako oficer w Głównym Zarządzie Wojskowo-Budowlanym. W 1959 roku ukończył technikum montażowe w trybie zaocznym, a w kwietniu 1974 roku zakończył służbę wojskową w stopniu pułkownika służby technicznej.

Odznaczenia