Aleksandr Aleksandrowicz Kinasow, ros. Александр Александрович Кинасов (ur. 2 lipca?/15 lipca 1904 w Groznym, zm. 3 maja 1989) − generał major Armii Czerwonej, który pełnił służbę w Ludowym Wojsku Polskim.
Życiorys
W 1918 roku ukończył gimnazjum i dołączył do robotniczego oddziału Armii Czerwonej, walcząc na froncie podczas wojny domowej w Rosji aż do grudnia 1920. Jesienią 1921 zakończył wojskowe kursy gospodarcze, a we wrześniu 1923 ukończył kursy dla dowódców piechoty, co pozwoliło mu objąć stanowisko dowódcy drużyny. Od marca 1924 był dowódcą plutonu, a od sierpnia 1924 pełnił funkcję pomocnika dowódcy kompanii. Od listopada 1925 do września 1927 uczestniczył w kursach dla dowódców kompanii, a od lipca 1928 tymczasowo dowodził kompanią. Od 1926 roku był członkiem Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). W listopadzie 1928 objął stanowisko kwatermistrza pułku, a w styczniu 1931 został dowódcą kompanii zwiadowczej. Od czerwca 1931 był szefem zaopatrzenia tyłów jednostki zmechanizowanej, a od lutego 1932 pomocnikiem szefa sztabu w tej jednostce. Od września 1932 pełnił rolę pomocnika dowódcy ds. zaopatrzenia technicznego, a od kwietnia 1933 pomocnika dowódcy pułku zmechanizowanego. W okresie od marca 1935 do października 1936 uczestniczył w kursach przygotowawczych, a w latach 1936−1939 studiował w Akademii Tyłów im. Mołotowa. W maju 1939 został szefem zaopatrzenia 39 Korpusu Piechoty, a w sierpniu tego samego roku objął stanowisko szefa wydziału zaopatrzenia sztabu armii. Jesienią 1940 był zastępcą szefa sztabu armii ds. zaopatrzenia, a od jesieni 1941 zastępcą dowódcy 25. Armii ds. zaopatrzenia, pełniąc jednocześnie funkcję kwatermistrza armii, a od czerwca 1943 − 15 Armii. Uczestniczył w wojnie z Japonią w Mandżurii latem 1945 roku. 8 września 1945 został mianowany generałem-majorem przez Radę Komisarzy Ludowych ZSRR. Od czerwca 1946 był starszym wykładowcą oraz tymczasowym szefem Katedry Tyłów w Akademii Tyłów im. Mołotowa, a od marca 1948 szefem Oddziału Wyszkolenia tej akademii. W okresie od sierpnia do grudnia 1949 pełnił funkcję tymczasowego zastępcy komendanta akademii ds. liniowych. 8 kwietnia 1950 został skierowany do służby w Wojsku Polskim jako komendant Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego w Poznaniu. 23 marca 1951 objął stanowisko Głównego Intendentem WP, stając się zastępcą Głównego Kwatermistrza WP. W latach 1952−1953 był zastępcą Głównego Kwatermistrza WP, a w latach 1953−1954 doradcą wojskowym zastępcy Głównego Kwatermistrza WP, generała brygady Franciszka Cymbarewicza. W 1954 roku wrócił do ZSRR, a dalsze jego losy pozostają nieznane.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1953)
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal „Za zwycięstwo nad Japonią”
- I inne.
Bibliografia
Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 168-169.
