Aleksandr Andriejewicz Keller
Aleksandr Andriejewicz Keller, ros. Александр Андреевич Келлер (urodzony 4 maja?/17 maja 1911 w wsi Bolszaja Dmitrijewka, w guberni saratowskiej, Imperium Rosyjskie; zmarł 19 stycznia 1983 w Ałmaty, Kazachska SRR) – był rosyjskim piłkarzem o niemieckich korzeniach, który grał na pozycji obrońcy oraz pełnił funkcję trenera piłkarskiego.
Kariera piłkarska
Urodził się w rodzinie Niemców nadwołżańskich. W młodym wieku stracił oboje rodziców – matka zmarła w 1917 roku, a ojciec w 1921 roku, co spowodowało, że do 1925 roku wychowywał się w sierocińcu. W latach 1932–1936 studiował w Państwowym Centralnym Orderu Lenina Instytucie Kultury Fizycznej (ros. GCOLIFK) w Moskwie, gdzie również grał w amatorskich drużynach piłkarskich. W 1938 roku rozpoczął swoją karierę piłkarską w zespole Torpedo Gorki, gdzie został zatrudniony jako główny trener po ukończeniu studiów. W październiku 1940 roku zakończył karierę jako piłkarz.
Kariera trenerska
Już jako piłkarz rozpoczął pracę jako trener. W latach 1938–1940 łączył rolę piłkarza i trenera w klubie Torpedo Gorki. 4 listopada 1940 roku został mianowany na stanowisko starszego trenera Traktoru Stalingrad, w którym pracował aż do wybuchu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.
Po wydaniu dekretu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR „W sprawie przesiedlenia Niemców mieszkających w rejonie Wołgi” z dnia 28 sierpnia 1941 roku, zlikwidowano Autonomiczną Republikę Niemców Nadwołżańskich, co doprowadziło do deportacji Niemców. Aleksandr Keller również został deportowany do Kazachstanu, do miasta Zyrianowsk, podczas gdy jego żona osiedliła się w Charkowie. Następnie został zmobilizowany do pracy w armii. W latach 1941–1951 był więziony w „Wiatłagu”, obozie pracy w obwodzie kirowskim. Początkowo zajmował się ścinką lasów, a później miał status „osiedlenia”. W 1947 roku ponownie spotkał swoją żonę, a w 1949 roku w Wiatłagu urodziła się jego córka, Natalia.
Po opuszczeniu obozu, w latach 1951–1959 prowadził Dinamo Kirow. W 1960 roku został zaproszony na stanowisko starszego trenera Paxtakoru Taszkent, którym kierował do 3 lipca 1963 roku. W 1964 roku dołączył do sztabu szkoleniowego Kajratu Ałmaty, gdzie najpierw pełnił funkcję głównego trenera, a następnie dyrektora technicznego. W latach 1966–1967 trenował Terek Grozny, po czym ponownie wrócił do Kajratu Ałmaty. W latach 1969–1970 prowadził Ałgę Frunze, a w 1970 roku ponownie objął stanowisko trenera Paxtakoru Taszkent.
Po zakończeniu kariery trenerskiej, w latach 1972–1982 pracował jako dyrektor Szkoły Piłkarskiej w Ałmaty.
Zmarł 19 stycznia 1983 roku w Ałmaty w wieku 80 lat.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy trenerskie
Dinamo Kirow
- wicemistrz grupy Klasy B ZSRR: 1959
Odznaczenia
- tytuł Zasłużonego Trenera ZSRR
- Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945
Przypisy
Bibliografia
Aleksandr Keller w bazie Football Facts (ros.)
