Aleksandr Iosifowicz Kaul (ros. Алекса́ндр Ио́сифович Ка́уль, urodzony 21 maja?/2 czerwca 1887 roku we wsi Paninskoje w guberni samarskiej, zmarł 24 listopada 1958 w Karagandzie) był funkcjonariuszem radzieckich służb specjalnych.
Życiorys
W 1913 roku ukończył studia na Wydziale Historyczno-Filologicznym Uniwersytetu Moskiewskiego. Po ukończeniu nauki pracował jako nauczyciel w Tule. W marcu 1917 roku dołączył do SDPRR(b). W październiku 1917 został przewodniczącym Rady Tulskiej, a od 7 grudnia 1917 do 1918 pełnił funkcję przewodniczącego Tulskiego Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego. W 1918 roku zajął stanowisko pełnomocnika ds. aprowizacji guberni tulskiej, a od 1919 roku był funkcjonariuszem Czeki.
Od 1919 do września 1920 Kaul pełnił funkcję przewodniczącego tulskiej gubernialnej Czeki. Następnie, od września 1920 roku, był pełnomocnikiem WCIK oraz Ludowego Komisariatu Żywności dla guberni penzeńskiej, samarskiej, saratowskiej, stawropolskiej oraz Uralu. W 1922 roku objął stanowisko zastępcy pełnomocnego przedstawiciela GPU w Piotrogrodzkim Okręgu Wojskowym, a w latach 1924-1926 był zastępcą pełnomocnego przedstawiciela OGPU na Kraj Południowo-Wschodni/Kraj Północno-Kaukaski.
Później Kaul został szefem Wydziału Tajno-Politycznego Pełnomocnego Przedstawicielstwa OGPU na Kraj Północno-Kaukaski, a do listopada 1928 roku był pełnomocnym przedstawicielem OGPU Zakaukaskiej FSRR. Od 25 maja 1930 do 28 sierpnia 1931 pełnił funkcję pomocnika szefa Zarządu Tajno-Operacyjnego OGPU przy Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR. W 1931 roku został szefem Lengosnarpita, a do 1935 roku był dyrektorem Instytutu Technologii Historycznej Akademii Historii Kultury Materialnej. Od października 1935 do października 1937 roku kierował Wydziałem Szkół i Nauki Północno-Kaukaskiego Krajowego Komitetu WKP(b).
17 października 1937 roku został aresztowany, a następnie skazany na 20 lat pozbawienia wolności. W 1956 roku został zwolniony z więzienia.
Bibliografia
Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.)
