Aleksandr Aleksandrowicz Iljinski
(ros. Алекса́ндр Алекса́ндрович Ильи́нский, ur. 12 stycznia?/24 stycznia 1859 w Carskim Siole, obecnie Puszkin, zm. 23 lutego 1920 w Moskwie) – był rosyjskim kompozytorem, pedagogiem, historykiem oraz teoretykiem muzyki.
Życiorys
Iljinski studiował w berlińskim konserwatorium, gdzie uczył się gry na fortepianie pod okiem Theodora Kullaka. W latach 1881–1884 kształcił się w zakresie kompozycji w Hochschule für Musik w Berlinie, a w 1885 roku ukończył eksternistycznie studia kompozytorskie w Konserwatorium Petersburskim.
Po zakończeniu nauki zajął się działalnością pedagogiczną. W latach 1885–1905 prowadził klasę fortepianu i kompozycji oraz uczył przedmiotów teoretycznych w Szkole Muzyczno-Dramatycznej Towarzystwa Filharmonicznego w Moskwie. Od 1905 roku wykładał teorię muzyki, historię muzyki oraz kompozycję w Konserwatorium Moskiewskim.
W jego dorobku artystycznym można znaleźć różnorodne gatunki muzyczne, jednak szczególnie wyróżniają się duże formy orkiestralne, takie jak Scherzo symfoniczne oraz Tańce chorwackie. Jako historyk muzyki, zyskał uznanie dzięki książce „Biografie kompozytorów IV–XX wieku”, w której zawarł rozdział poświęcony polskim muzykom, przygotowany przez Henryka Pachulskiego.
Iljinski został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.
Przypisy
Bibliografia
Jan Kazem-Bek: Ilinski Aleksandr. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 4: HIJ część biograficzna. Kraków: PWM, 1993. ISBN 83-224-0453-0. (pol.).
Linki zewnętrzne
Aleksandr Iljinski – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project.
