Aleksandr Harutiunian (Arutiunian) (ur. 23 września 1920 w Erywaniu, zm. 28 marca 2012 tamże) był ormiańskim kompozytorem.
Życiorys
W 1941 roku ukończył klasę fortepianu oraz kompozycji w konserwatorium. Następnie związał się z Armeńskim Domem Kultury w Moskwie, a po powrocie do Erywania w 1954 roku objął stanowisko kierownika artystycznego Armeńskiego Towarzystwa Filharmonicznego, które piastował aż do 1990 roku. W 1977 roku został profesorem w konserwatorium. Jego twórczość obejmowała kantaty, pieśni oraz utwory instrumentalne, w których obecne były elementy folkloru ormiańskiego. W 1970 roku otrzymał tytuł Ludowego Artysty ZSRR, a w 1987 roku został uhonorowany tytułem honorowego obywatela Erywania. Był również laureatem Nagrody Stalinowskiej (1949).
Dzieła
Dzieła orkiestrowe
Uwertura koncertowa (1944)
Suita tańców (1952)
Symfonia c-moll (1957, rev. 1980)
Sinfonietta na orkiestrę smyczkową (1966)
Koncerty
Fortepianowy (1941)
Concertino na fortepian i orkiestrę (1951)
Skrzypcowy „Armenia-88“ na skrzypce i orkiestrę smyczkową (1988)
Concertino na wiolonczelę i małą orkiestrę (1976)
Fletowy (1980)
Obojowy (1977)
Trąbkowy As-dur (1950)
Temat z wariacjami na trąbkę i orkiestrę (1973)
Waltorniowy (1962)
Puzonowy (1991)
Na tubę (1992)
Koncert na sopran i orkiestrę (1950)
Muzyka wokalna
Kantata „Z mojej ojczyzny“ (1948)
„Sajat-Nowa“, Opera (1967)
„Oda do Lenina“ na chór i orkiestrę (1967)
Pieśni
Muzyka chóralna
Muzyka kameralna
Kwartet smyczkowy (1947)
„Concert Scherzo“ na trąbkę i fortepian (1955)
Sonata altówkowa „Retro“ (1983)
„Sceny armeńskie“ na kwintet dęty blaszany (1984)
Sonata-Poemat na skrzypce i fortepian (1985)
„Aria et Scherzo“ na trąbkę i fortepian (1987)
Suita na obój, róg i fortepian (1998)
Muzyka fortepianowa
„Polyphone Sonate“ (1946)
Sonatina (1967)
Inne drobne utwory.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Oficjalna strona internetowa kompozytora: alexanderarutiunian.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-17)]. (arch.)
