Aleksandr Griszakin

Aleksandr Dmitrijewicz Griszakin

Aleksandr Dmitrijewicz Griszakin (ros. Александр Дмитриевич Гришакин, ur. 18 maja?/31 maja 1903 w Irkucku, zm. 1963 w Moskwie) był funkcjonariuszem radzieckich służb specjalnych oraz generałem majorem.

Życiorys

W sierpniu 1918 roku rozpoczął pracę jako posłaniec w firmie handlowej, a następnie został referentem w urzędzie celnym we Władywostoku. W październiku 1924 roku dołączył do GPU w tym samym mieście. Służył w wojskach OGPU od listopada 1925 do lutego 1926, a od lutego 1926 do sierpnia 1930 zajmował różne stanowiska w 59 oddziale pogranicznym OGPU we Władywostoku. Od maja 1928 roku był członkiem WKP(b). W okresie od sierpnia 1930 do lutego 1936 pełnił funkcję szefa grupy operacyjnej, adiutanta, inspektora zaopatrzenia oraz sekretarza zarządu ochrony pogranicznej i wewnętrznej Pełnomocnego Przedstawicielstwa OGPU/Zarządu NKWD w Kraju Dalekowschodnim. W 1933 roku ukończył Władywostocki Wieczorowy Uniwersytet Komunistyczny.

Od lutego 1936 do lutego 1937 był pomocnikiem szefa morskiego punktu kontrolnego 62 oddziału pogranicznego NKWD we Władywostoku, a od lutego do października 1937 roku komendantem punktu pogranicznego 63 oddziału pogranicznego NKWD w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym. Od października 1937 do 3 lutego 1938 roku pełnił funkcję sekretarza operacyjnego Głównego Zarządu Milicji Robotniczo-Chłopskiej NKWD ZSRR, a od lutego do sierpnia 1938 roku był sekretarzem zastępcy ludowego komisarza spraw wewnętrznych ZSRR, Wasilija Czernyszowa. W okresie od sierpnia 1938 do czerwca 1942 roku zajmował stanowisko szefa sekretariatu zastępcy ludowego komisarza spraw wewnętrznych ZSRR oraz był zastępcą szefa sekretariatu Zarządu NKWD ZSRR. 21 maja 1939 roku awansował na kapitana bezpieczeństwa państwowego.

Od lipca 1942 do maja 1943 był zastępcą szefa Zarządu NKWD obwodu tulskiego, a 17 października 1942 roku awansował na majora, a 14 lutego 1943 roku na komisarza bezpieczeństwa państwowego. Od 7 maja 1943 do 12 stycznia 1950 roku był szefem Zarządu NKWD/MWD obwodu tulskiego, a 9 lipca 1945 roku otrzymał stopień generała majora. W latach 1950-1952 był zastępcą dyrektora bazy nr 10 w Czelabińsku-40, a od 28 kwietnia 1952 do 23 marca 1954 roku pełnił funkcję I zastępcy naczelnika Poprawczego Obozu Pracy Stalingradgirdostroja MWD ZSRR w Wołżskim. Po tym czasie przeszedł na emeryturę. Został odznaczony dwoma Orderami Czerwonego Sztandaru (20 września 1943 i 3 listopada 1944), Odznaką „Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (XV)” (9 maja 1938) oraz czterema medalami.