Aleksandr Nikołajewicz Grakow, ros. Александр Николаевич Граков (urodzony 15 marca 1907 roku we wsi Pietrowsk-Kawkazskij w Dagestanie, zmarł 9 czerwca 1983 roku w Paryżu) – był rosyjskim działaczem emigracyjnym oraz inżynierem-elektromechanikiem.
Życiorys
W 1926 roku ukończył krymski korpus kadetów w Jugosławii, a następnie studiował na wydziale elektryczno-technicznym uniwersytetu w Belgradzie. Pracował jako inżynier-elektromechanik. W drugiej połowie lat 30. przystąpił do Narodowo-Ludowego Związku Nowego Pokolenia (NTSNP). Po inwazji wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 roku, próbował z grupą członków NTSNP uciec na okupowane tereny sowieckie, jednak ostatecznie pozostał w Berlinie, gdzie znalazł zatrudnienie w zakładach Siemensa. Faktycznie objął kierownictwo zakonspirowanego berlińskiego oddziału NTSNP. W czerwcu 1944 roku został aresztowany przez Gestapo. Po odbyciu procesu, trafił do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, a następnie do więzienia w Berlinie. Na początku 1945 roku, dzięki interwencji generała Andrieja A. Własowa, został uwolniony wraz z innymi działaczami NTSNP. W 1947 roku emigrował do Maroka, gdzie skupił się na oświetleniu zakładów przemysłowych. W latach 50. nawiązał współpracę z Narodową Organizacją Rosyjskich Wywiadowców (NORR), organizując letnie obozy dla młodzieży. W 1958 roku osiedlił się w Paryżu, gdzie założył biuro konstrukcyjne.
Bibliografia
Lew A. Mnuchin, Marie Avril, Российское зарубежье во Франции 1919-2000, 2008
