Aleksandr Gorkin

Aleksandr Fiodorowicz Gorkin (ros. Алекса́ндр Фёдорович Го́ркин; urodził się 5 września 1897 roku we wsi Ramieszki w guberni twerskiej, zmarł 29 czerwca 1988 roku w Moskwie) był radzieckim politykiem, który pełnił funkcję sekretarza Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w latach 1938–1953 oraz 1956–1957. Był także przewodniczącym Sądu Najwyższego ZSRR od 1957 do 1972 roku oraz przewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej KPZR w latach 1959–1961. W 1967 roku otrzymał tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej.

Życiorys

Od 1916 roku był członkiem SDPRR(b). W 1917 roku pracował jako agitator i propagandzista w Twerskim Komitecie SDPRR(b), a w latach 1917–1918 pełnił funkcję sekretarza Rady Twerskiej. W 1918 roku zaangażował się w twerski oddział partyzancki, a następnie jako sekretarz i kierownik wydziału informacyjno-instruktorskiego Wojskowego Komisariatu w Twerze. Od 2 grudnia 1918 do lutego 1919 był przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Rady Gubernialnej w Twerze, a w 1919 roku sekretarzem i członkiem kolegium gubernialnej Czeki w Kursku. Pełnił również funkcję kierownika gubernialnego wydziału wiejskiego w Penzie oraz kierownika wydziału pozaszkolnego gubernialnego wydziału edukacji ludowej w tym samym mieście. W latach 1920–1921 pracował w polityce Armii Czerwonej.

Od marca do 15 grudnia 1921 roku był sekretarzem odpowiedzialnym gubernialnego komitetu RKP(b) w Twerze, a później szefem Głównego Zarządu Kształcenia Politycznego w Ludowym Komisariacie Oświaty Kirgiskiej ASRR oraz kierownikiem wydziału agitacyjno-propagandowego Kirgiskiego Komitetu Obwodowego WKP(b). W latach 1923–1924 kierował wydziałem organizacyjno-instruktorskim gubernialnego komitetu RKP(b) w Orenburgu, a następnie pracował w „Sielchozsojuzie” i „Pticewodsojuzie”. W latach 1926–1929 był instruktorem odpowiedzialnym w KC WKP(b), a potem kierował Wydziałem ds. Pracy na Wsi Środkowo-Wołżańskiego Krajowego Komitetu WKP(b) oraz Wydziałem Agitacyjno-Propagandowym tego komitetu.

Od października 1931 do maja 1932 roku studiował w Agrarnym Instytucie Czerwonej Profesury (jednak nie ukończył studiów), a od maja 1932 roku był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjno-Instruktorskiego KC WKP(b). Następnie pełnił funkcję kierownika sektora kołchozowego Wydziału Rolnego KC WKP(b) oraz od grudnia 1933 roku do grudnia 1933 II sekretarza Środkowo-Wołżańskiego Krajowego Komitetu WKP(b).

Od 20 grudnia 1934 do 11 lipca 1937 roku był I sekretarzem Komitetu Obwodowego WKP(b) w Orenburgu, a od 9 lipca 1937 do 17 stycznia 1938 roku sekretarzem Prezydium Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR. Od 17 stycznia 1938 do 15 marca 1953 roku pełnił funkcję sekretarza Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Od 21 marca 1939 do 5 października 1952 roku był zastępcą członka KC WKP(b), a od 14 października 1952 do 24 lutego 1976 roku był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej KPZR. Po 15 marca 1953 roku został zastępcą sekretarza, a od 15 lipca 1956 do 12 lutego 1957 roku ponownie był sekretarzem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Od 12 lutego 1957 do 20 września 1972 roku pełnił rolę przewodniczącego Sądu Najwyższego ZSRR. Po zakończeniu kariery przeszedł na emeryturę.

Był przewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej KPZR w latach 1959–1961. W latach 1938–1974 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR w kadencjach od 1 do 8. Uczestniczył także w VIII–X, XV, XVII–XXIV Zjazdach partii komunistycznej. Został pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.